1940eko hamarkadan ANCeko gazteria sortu zuen. Sinetsita zegoen bide ez biolentoen bidez apartheidaren sistema ez zutela ordezkatuko. Hori dela eta, 50eko hamarkada erdialdetik aurrera alderdiko buruzagiak horretaz konbentzitzen saiatu zen. ANCeko goi kargudunak eta Hegoafrikako Alderdi Komunista kontra agertu ziren arren, alderdiko beste kide batzuekin batera Mandelak Umkhonto we Sizwe (MK) sortu zuen. ‘Nazioaren lantza’ herri arrazializatuaren autodefentsarako eta apartheidaren menpekotasunetik askatzeko talde armatua zen.
Albert Luthuli ANCeko buruzagiak Bakearen Nobel saria jaso zuen bide baketsu eta ez biolentoei irmoki eusteagatik. Astebetera, 1961eko abenduan, 5 lehergailuk eztanda egin zuten herrialdeko hainbat hiritako gobernuaren eraikinetan. MKren lehen ekintza izan zen. Denbora gutxira Mandela Argelia eta Etiopiara joan zen formakuntza militarra jasotzera. Urte bete beranduago bueltatzean, beste kide batzuekin batera preso hartu zuten eta bizi osorako kondena ezarri zioten.
Borroka armatuak aurrera egin zuen. 80ko hamarkadan zehar, erregimen hegoafrikarrak, nazioarteko babesa galtzen ari zela, Mandelari negoziatzeko aukera eskaini zion, beti ere biolentziari eta iraganean burututako ekintza armatuei uko egitearen baldintzapean. Mandelak ezetz esan zien beti. Azken aukera eta sonatuena 1985eko otsailaren 10ekoa izan zen. Orduan honako adierazpena egin zuen Mandelak: ‘Soilik gizon askeek negozioa dezakete. Preso dagoen inork ezin du akordiorik sinatu, ez baitago berdintasun baldintzetan. Asko estimatzen dut nire askatasuna, baina are gehiago estimatzen dut nire herriaren askatasuna’. 18 presok onartu zuten akordioa. Nelson Mandelak 5 urte gehiago egin zituen kartzelan. 71 urterekin atera zen. Ia hiru hamarkada ziren inork bere aurpegia ikusi ez zuela. Ordurako legaliz