Mani­fies­to inter­na­cio­na­lis­ta de Compostela

[GL]

A cri­se que arras­ta o capi­ta­lis­mo na sua fase senil é de cará­ter estru­tu­ral. Porém, este sis­te­ma atual­men­te hege­mó­ni­co a esca­la glo­bal nom vai derruir por si só. Só o acio­nar da clas­se tra­balha­do­ra, das mulhe­res e dos povos logra­rá supe­rar umha das pio­res eta­pas da his­tó­ria da humanidade.

A invo­luiçom reacio­ná­ria e auto­ri­tá­ria do Esta­do espanhol é con­se­quên­cia do retro­ces­so das lui­tas, do desar­me ideo­ló­gi­co da “esquer­da” ins­ti­tu­cio­nal, e ante­sa­la do fas­cis­mo que ema­na­rá das frus­traçons do popu­lis­mo em curso.

A lui­ta orga­ni­za­da, dota­da dumha alter­na­ti­va revo­lu­cio­ná­ria de cará­ter socia­lis­ta, é o úni­co caminho para ava­nçar na cons­truçom dumha socie­da­de com jus­tiça social, liber­da­des ple­nas e paz.

Atual­men­te o capi­ta­lis­mo está agu­di­zan­do o caos gera­li­za­do em amplas zonas pla­ne­tá­rias, median­te a bru­ta­li­da­de do mili­ta­ris­mo, para assim garan­tir e apro­fun­dar o saqueio dos recur­sos natu­rais, ener­gé­ti­cos e a sobre-explo­raçom dos povos tra­balha­do­res que per­mi­ta alar­gar a sua domi­naçom crepuscular.

No 100 ani­ver­sá­rio da Revo­luçom Bol­che­vi­que e no meio sécu­lo do assas­si­na­to do Che na Bolí­via, o impe­ria­lis­mo é um mons­tro que semen­ta devas­ta­do­ras gue­rras de rapi­na por toda a parte.

Esta cri­se estru­tu­ral do capi­ta­lis­mo coin­ci­de com a espe­cí­fi­ca cri­se eco­nó­mi­ca, polí­ti­ca e ins­ti­tu­cio­nal do regi­me post­fran­quis­ta no Esta­do espanhol.

Lamen­ta­vel­men­te a des­le­gi­ti­maçom popu­lar do frau­du­len­to sis­te­ma “demo­crá­ti­co”, ema­na­do da cons­ti­tuiçom espanho­la de 1978, tem sido cana­li­za­do polo ilu­sio­nis­mo elei­to­ral pro­mo­vi­do polos popu­lis­mos social­de­mo­cra­tas que pro­me­tem “trans­for­maçons” e “muda­nças” empre­gan­do as instituiçons.

Umha “segun­da transiçom” que asse­gu­re umha recom­po­siçom con­tro­la­da e limi­ta­da do regi­me, median­te maquilha­gens cons­ti­tu­cio­nais e refor­mas cos­mé­ti­cas, é sim­ples­men­te umha nova fraude.

Só umha estra­té­gia de lui­ta ope­rá­ria, popu­lar e nacio­nal de cará­ter rup­tu­ris­ta, visa­da para a toma­da do poder, pode­rá asse­gu­rar cum­prir as rei­vin­di­caçons e deman­das da maio­ria social e dos povos.

Com a rua como cen­tro de gra­vi­da­de, temos que con­tri­buir para criar as con­diçons sub­je­ti­vas para arti­cu­lar umha saí­da polí­ti­ca à cri­se do regi­me, fren­te à via elei­to­ral que só tem des­mo­vi­men­ta­do as lui­tas ope­rá­rias, das mulhe­res, da juven­tu­de, das naçons opri­mi­das, geran­do expe­ta­ti­vas inviá­veis de cumprir.

Nom pode­mos dei­xar-nos arras­tar pola inter­es­sa­da pers­pe­ti­va de acre­di­tar­mos que des­ban­can­do o PP das ins­ti­tuiçons se recu­pe­ra­rám os direi­tos, con­quis­tas e liber­da­des cer­ce­na­das e supri­mi­das pola orga­ni­zaçom cri­mi­nal diri­gi­da por Mariano Rajói.

A prio­ri­da­de é arti­cu­lar nas nos­sas res­pe­ti­vas naçons, e con­cre­tas for­maçons sociais, alter­na­ti­vas rup­tu­ris­tas revo­lu­cio­ná­rias, de genuíno cará­ter anti­ca­pi­ta­lis­ta e socialista.

A linha divi­só­ria entre refor­ma e rup­tu­ra no Esta­do espanhol pas­sa inelu­ti­vel­men­te polo reconhe­ci­men­to do direi­to de auto­de­ter­mi­naçom das naçons opri­mi­das polo impe­ria­lis­mo hispano.

Se a equaçom Independência/​Socialismo é o eixo cen­tral do pro­gra­ma revo­lu­cio­ná­rio das naçons opri­mi­das, o res­pei­to escru­pu­lo­so polo exer­cí­cio do direi­to de auto­de­ter­mi­naçom e rup­tu­ra do atual regi­me, é pedra angu­lar do con­jun­to das orga­ni­zaçons revo­lu­cio­ná­rias. Nem o capi­ta­lis­mo, nem o patriar­ca­do, nem Espanha, nem a UE se podem reformar.

As orga­ni­zaçons e par­ti­dos abai­xo assi­nan­tes mani­fes­ta­mos o nos­so fir­me com­pro­mis­so com a rup­tu­ra do atual regi­me espanhol e da Uniom Euro­peia, median­te a aber­tu­ra de pro­ces­sos constituíntes.

É impres­cin­dí­vel ver­te­brar umha Inter­na­cio­nal que con­tri­bua para coor­de­nar as lui­tas da clas­se ope­rá­ria, das mulhe­res e dos povos a esca­la mun­dial. Eis o nos­so com­pro­mis­so, con­tri­buir­mos modes­ta­men­te para ava­nçar­mos nes­sa direçom.

A lui­ta é o úni­co caminho!

Com­pos­te­la, Gali­za, 24 de julho de 2017

Ando­ni Baserrigorri
BOLTXE [País Basco]

Fran­cis­co Gar­cía Cediel
INICIATIVA COMUNISTA [Madrid]

Rosa Gómez
COMUNISTAS DE CASTILLA [Cas­te­la]

Miguel Lopes
PLATAFORMA LABORAL E POPULAR [Por­tu­gal]

Car­los Ríos
NACIÓN ANDALUZA [Anda­lu­zia]

Anna Gabriel
CUP [Paí­ses Catalans]

Car­los Morais
AGORA GALIZA [Gali­za]

https://​www​.you​tu​be​.com/​w​a​t​c​h​?​v​=​V​Y​l​5​3​p​D​o​2To

Boltxe: «Que­re­mos la inde­pen­den­cia para cons­truir patrias socialistas»

Inter­ven­ción del repre­sen­tan­te de Boltxe Kolek­ti­boa en el mitin rea­li­za­do en Com­pos­te­la el dia de la Patria Gale­ga de 2017.

Eske­rrik asko cama­ra­das de Ago­ra Gali­za por invi­tar­nos, por poder estar aquí en el Día da Patria, eske­rrik asko Ago­ra Gali­za, Gali­za y al con­jun­to del pue­blo tra­ba­ja­dor galego

Para las comu­nis­tas y los comu­nis­tas vas­cos orga­ni­za­dos alre­de­dor de Boltxe el que nos hayáis invi­ta­do a com­par­tir estos días y fir­mar el mani­fies­to inter­na­cio­na­lis­ta nos lle­na de orgu­llo y satisfacción.

Que­ría­mos en este Día da Patria Gale­ga recor­dar y home­na­jear a una per­so­na. Her­me­ne­gil­do Alba­ri­ño. Tra­ba­ja­dor gale­go que las cir­cuns­tan­cias de la vida le lle­vó a tra­ba­jar a Eus­kal Herria y allí se orga­ni­zó y mili­to en la pri­me­ra izquier­da inde­pen­den­tis­ta vas­ca y murió ame­tra­lla­do por ban­das para­po­li­cia­les, por ban­das orga­ni­za­das de la patro­nal y el capi­tal, por eso como ejem­plo inter­na­cio­na­lis­ta pen­sa­mos que en este día debía estar pre­sen­te, por eso pedi­mos un aplau­so para él y para todas y todos los inter­na­cio­na­lis­tas de cual­quier lugar y con­di­ción que han dado su vida por otras luchas.

Los hechos que desem­bo­ca­ron con la muer­te de Her­me­ne­gil­do nos demues­tran un hecho que esta his­tó­ri­ca­men­te demos­tra­do. Las bur­gue­sías ya sean vas­cas, gale­gas o de cual­quier lugar, emplea­ron, emplean y emplea­rán la vio­len­cia, no renun­cian a la vio­len­cia, jamás lo van a hacer y el día que les haga fal­ta, la vol­ve­rán a usar.

Es nece­sa­rio evi­den­ciar que la vio­len­cia es una herra­mien­ta polí­ti­ca usa­da por los Esta­dos y sus burguesías.

Hemos fir­ma­do jun­to a otros colec­ti­vos un mani­fies­to inter­na­cio­na­lis­ta y plan­tea­mos que esto debe tener con­ti­nui­dad. Por­que la repre­sión va a tener con­ti­nui­dad, por­que la nega­ción de dere­chos va a tener con­ti­nui­dad, por eso los pue­blos y sus orga­ni­za­cio­nes revo­lu­cio­na­rias tene­mos que dar con­ti­nui­dad a nues­tra uni­dad de acción, a la capa­ci­dad de res­pon­der a esa repre­sión, por eso hace­mos una ape­la­ción a dicha con­ti­nui­dad, a que nos dote­mos de esa herra­mien­ta impres­cin­di­ble que es el inter­na­cio­na­lis­mo y a que se sumen más orga­ni­za­cio­nes revolucionarias.

Que­re­mos la inde­pen­den­cia, cla­ro que sí, pero para cons­truir una patria femi­nis­ta y socia­lis­ta. No desea­mos cons­truir una Croa­cia o una Litua­nia en el Can­tá­bri­co y eso desea­mos para otros pue­blos. Inde­pen­den­cias para cons­truir patrias socialistas.

Por eso ese cán­cer que reco­rre a las orga­ni­za­cio­nes revo­lu­cio­na­rias, en Eus­kal Herria, en Gali­za, que es el refor­mis­mo y la social­de­mo­cra­cia, hay que denun­ciar que esa social­de­mo­cra­cia quie­re sacar las luchas de la calle, lle­var­la a las urnas, el terreno favo­ri­to de la bur­gue­sía y con­du­cir a los pue­blos a la derro­ta, que­re­mos denun­ciar la social­de­mo­cra­cia de hoy y la de maña­na, por­que el refor­mis­mo siem­pre pre­su­me de moder­ni­dad, pero es la mis­ma social­de­mo­cra­cia que ase­si­nó a Rosa Luxem­burg y a Lie­be­nek, la mis­ma social­de­mo­cra­cia que lle­vó a los pue­blos a esa car­ni­ce­ría que fue la Pri­me­ra Gue­rra Mun­dial y que tras la Segun­da Gue­rra Mun­dial cola­bo­ró acti­va­men­te con el impe­ria­lis­mo, por mucho que se vis­ta de lagar­te­ra­na, se nos vis­ta de moder­na o se deje coleta.

Un abra­zo soli­da­rio, revo­lu­cio­na­rio, ¡Viva Gali­za Cei­be, socia­lis­ta femi­nis­ta!, ¡Gora Eus­kal Herria askatuta,socialista ta femi­nis­ta!, ¡Gora Internazionalismoa!

25 de julio de 2017

Pla­ta­for­ma Labo­ral e Popu­lar de Por­tu­gal: «Con­tad con noso­tros para no ali­men­tar cual­quier ilu­sión refor­mis­ta en el com­ba­te con­tra el enemigo»

[ES]

Bue­nas tar­de a todos y a todas,

Muchas gra­cias a los cama­ra­das de Ago­ra Gali­za por la invitación.

Un fra­ter­nal salu­do a los Comu­nis­tas de Cas­ti­lla, a Ini­cia­ti­va Comu­nis­ta, a las CUP, al colec­ti­vo Boltxe y a Nación Andaluza.

Pla­ta­for­ma Labo­ral e Popu­lar que­ría­mos mucho estar pre­sen­tes en el Día da Pátria. Que­ría­mos decir a los cama­ra­das anfi­trio­nes que pue­den con­tar con noso­tros para el desa­rro­llo del pro­yec­to revo­lu­cio­na­rio, inde­pen­den­tis­ta, socia­lis­ta y feminista.

Con­tad con noso­tros en la lucha por la rein­te­gra­ción de la úni­ca len­gua de este pue­blo, que al final es nues­tra lengua.

¡En Gali­za solo en galego!

Con­tad con noso­tros en ese arduo camino: reagru­par las frac­cio­nes con mayor poten­cial revo­lu­cio­na­rio para abrir el enfren­ta­mien­to con la bur­gue­sía y su pro­yec­to esta­tal chovinista.

Con­tad con noso­tros para no ali­men­tar cual­quier ilu­sión refor­mis­ta en el com­ba­te con­tra el enemi­go. La evi­den­cia his­tó­ri­ca es lapi­da­ria, está escri­ta en la pie­dra don­de yacen los hom­bres y muje­res que die­ron el mejor de sus vidas por la libe­ra­ción nacio­nal y social den­tro de esta cár­cel de pueblos.

Sabre­mos reco­ger las ense­ñan­zas de esas expe­rien­cias prác­ti­cas, y sabre­mos superarlas.

No dilui­re­mos los pro­yec­tos nacio­na­les en el logro y la men­ti­ra de una segun­da tran­si­ción. No que­re­mos res­tau­rar vues­tra monar­quía cada­vé­ri­ca, ni vues­tro cadu­co esta­do de las auto­no­mías. Solo por enci­ma de vues­tro pol­vo y ceni­zas cons­trui­re­mos algo. solo des­pués de un com­ba­te encar­ni­za­do y pro­lon­ga­do redu­ci­re­mos vues­tra mar­qui­ta a pol­vo y cenizas.

Y no seréis voso­tros a defi­nir las reglas del jue­go. Habla­re­mos mejor que voso­tros el úni­co len­gua­je que sois capa­ces de comprender.

No dilui­re­mos el pro­yec­to socia­lis­ta en el inter­cla­sis­mo de las bur­gue­sías auto­nó­mi­cas. Las cla­ses que tie­nen mucho que per­der, o algo que per­der, sola­men­te podrán ser arras­tra­das por el pro­ce­so si via­jan sen­ta­das, en uno de los últi­mos vago­nes, lo más lejos posi­ble del maqui­nis­ta, para que no ten­gan la ten­ta­ción de fre­nar el tren.

Com­pa­ñe­ros y compañeras,

En Por­tu­gal, como en Cas­ti­lla, Gali­za, Cata­lun­ya y Eus­kal Herria, el actual momen­to es de resis­ten­cia al reflu­jo de las ideas revo­lu­cio­na­rias. Aho­ra hay que remar con­tra las mareas, sin ali­men­tar ren­co­res y sin renun­ciar a los principios.

Los tra­ba­ja­do­res no están en nues­tras posi­cio­nes, pero eso no es iné­di­to en la his­to­ria del movi­mien­to obre­ro. Las fuer­zas del refor­mis­mo en este momen­to tie­nen la ini­cia­ti­va, y van a ven­der humo y espu­ma a las masas tra­ba­ja­do­ras has­ta aca­bar el stock. Así que nos pre­pa­ra­mos aho­ra, para entrar a continuación.

Pla­ta­for­ma Labo­ral e Popu­lar se pre­pa­ra para ensa­yar aho­ra la emer­gen­cia de un nue­vo cam­po revolucionario.

En Por­tu­gal las con­di­cio­nes para la cons­truc­ción de este nue­vo cam­po polí­ti­co han madu­ra­do mucho des­pués de la fir­ma de la posi­ción con­jun­ta entre las dos prin­ci­pa­les fuer­zas del refor­mis­mo y uno de los dos prin­ci­pa­les par­ti­dos de la burguesía.

La fir­ma de la posi­ción con­jun­ta no es el pun­to de par­ti­da de nada, es el pun­to de lle­ga­da de las dos fuer­zas del refor­mis­mo. Ha sido por la pre­sión de las cúpu­las y la fati­ga de las bases, que las dos fuer­zas del refor­mis­mo arro­ja­ron sus posi­cio­nes ins­ti­tu­cio­na­les con el Par­ti­do dicho Socia­lis­ta, a cam­bio de un pla­to de len­te­jas. El refor­mis­mo colo­có sobre la mesa todo lo que tenía, a cam­bio de la repo­si­ción de los días fes­ti­vos que habían sido reti­ra­dos, y el aumen­to del sala­rio míni­mo nacional.

El pro­ble­ma es que estas dos fuer­zas que­da­rán inu­ti­li­za­das y polí­ti­ca­men­te ago­ta­das des­pués de este pro­ce­so, has­ta para dar con­ti­nui­dad a la acti­vi­dad refor­mis­ta e incon­se­cuen­te que esta­ban lle­van­do a cabo.

Se abri­rá un vacío polí­ti­co si no hace­mos nada. No vamos a per­mi­tir que eso suceda,

y con­ta­mos con voso­tros para nos ayudar,

a ger­mi­nar las semi­llas de la victoria,

¡Viva la rebe­lión popular!

25 de julio de 2017

[PT]

Boa tar­de a todos e a todas,

Mui­to obri­ga­do aos cama­ra­das de Ago­ra Gali­za pelo convite.

Uma calo­ro­sa sau­dação aos Comu­nis­tas de Cas­te­la, da Ini­cia­ti­va Comu­nis­ta, da CUP, do colec­ti­vo Boltxe e Nação Andaluza.

A Pla­ta­for­ma Labo­ral e Popu­lar que­ria mui­to estar pre­sen­te no Dia da Pátria. Que­ría­mos dizer aos cama­ra­das anfi­triões que podem con­tar con­nos­co para o des­en­vol­vi­men­to do pro­jec­to revo­lu­cio­ná­rio, inde­pen­den­tis­ta, socia­lis­ta e feminista.

Con­tem con­nos­co na luta pela rein­te­gração da úni­ca lín­gua des­te povo, que é no fun­do a nos­sa língua.

Na Gali­za só em galego!

Con­tem con­nos­co nes­se caminho das pedras: reagru­par as fra­cções com maior poten­cial revo­lu­cio­ná­rio para abrir o con­fron­to com a bur­gue­sia e o seu pro­jec­to esta­tal chauvinista.

Con­tem con­nos­co para não ali­men­tar qual­quer ilu­são refor­mis­ta no com­ba­te ao inimi­go. A evi­dên­cia his­tó­ri­ca é lapi­dar, está escri­ta na pedra onde jazem os homens e mulhe­res que deram o melhor das suas vidas pela liber­tação nacio­nal e social den­tro des­ta pri­são de povos.

Sabe­re­mos colher os ensi­na­men­tos des­sas expe­riên­cias prá­ti­cas, e sabe­re­mos superá-las.

Não dilui­re­mos os pro­jec­tos nacio­nais no logro e na men­ti­ra duma segun­da transição. Não que­re­mos res­tau­rar a vos­sa monar­quia cada­vé­ri­ca, nem o vos­so cadu­co esta­do das auto­no­mias. Só por cima do vos­so pó e cin­zas cons­trui­re­mos algo. Só depois dum com­ba­te encar­niça­do e pro­lon­ga­do redu­zi­re­mos a vos­sa mar­ca­zinha a pó e cinzas.

E não sereis vós a defi­nir as regras do jogo. Fala­re­mos melhor do que vós a úni­ca lín­gua­gem que sois capa­zes de compreender.

Não dilui­re­mos o pro­jec­to socia­lis­ta no inter­clas­sis­mo das bur­gue­sias auto­nó­mi­cas. As clas­ses que têm mui­to a per­der, ou algu­ma coi­sa a per­der, só pode­rão ser arras­ta­das pelo pro­ces­so se via­ja­rem sen­ta­dinhas, numa das últi­mas carrua­gens, o mais lon­ge pos­sí­vel do maqui­nis­ta, para não terem a ten­tação de parar o comboio.

Com­panhei­ros e companheiras,

Em Por­tu­gal, como em Cas­te­la, na Gali­za, na Cata­lunha e no País Bas­co, o actual momen­to é de resis­tên­cia ao reflu­xo das ideias revo­lu­cio­ná­rias. Ago­ra é pre­ci­so remar con­tra as marés, sem ali­men­tar ran­co­res e sem abrir mão dos princípios.

Os tra­balha­do­res não estão nas nos­sas posições, mas isso não é iné­di­to na his­tó­ria do movi­men­to ope­rá­rio. As forças do refor­mis­mo nes­te momen­to têm a ini­cia­ti­va e vão ven­der fumo e espu­ma às mas­sas tra­balha­do­ras até aca­bar o stock. E nós pre­pa­ra­mo-nos ago­ra, para entrar a seguir.

A Pla­ta­for­ma Labo­ral e Popu­lar vai ensaiar ago­ra a emer­gên­cia dum novo cam­po revolucionário.

Em Por­tu­gal as con­dições para a cons­trução des­te novo cam­po polí­ti­co ama­du­re­ce­ram depois da assi­na­tu­ra da posição con­jun­to entre as duas prin­ci­pais forças do refor­mis­mo e um dos dois prin­ci­pais par­ti­dos da burguesia.

A assi­na­tu­ra da posição con­jun­ta não é o pon­to de par­ti­da de coi­sa nenhu­ma, é o pon­to de che­ga­da das duas forças do refor­mis­mo. Foi por pres­são das cúpu­las e can­saço das bases, que as duas forças do refor­mis­mo joga­ram as suas posições ins­ti­tu­cio­nais com o Par­ti­do dito Socia­lis­ta, em tro­ca dum pra­to de len­tilhas. O refor­mis­mo colo­cou em cima da mesa a pra­ta da casa em tro­ca da repo­sição dos feria­dos e o aumen­to do salá­rio míni­mo nacional.

O pro­ble­ma é que estas duas forças fica­rão inu­ti­li­za­das e poli­ti­ca­men­te esgo­ta­das depois des­te pro­ces­so, até para con­ti­nuar a acti­vi­da­de refor­mis­ta e incon­se­quen­te leva­da a cabo até aqui.

Abrir-se‑à um vazio polí­ti­co se nada for fei­to. Não vamos dei­xar que isso acon­teça. E con­ta­mos con­vos­co para nos ajudar,

a ger­mi­nar as semen­tes da vitória,

Viva a rebe­lião popular!

25 julho 2017

Artikulua gustoko al duzu? / ¿Te ha gustado este artículo?

Twitter
Facebook
Telegram

2 comentarios

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *