El ejem­plo Maru­lan­da y Are­nas sigue intac­to en nues­tra mochi­la de com­ba­te por la Revo­lu­ción Galega

[ES]

Resul­ta para­dó­ji­co que en el 100 ani­ver­sa­rio de la Revo­lu­ción Bol­che­vi­que y en el 50 ani­ver­sa­rio del ase­si­na­to del Che en Boli­via, pro­si­ga el goteo de deser­cio­nes del mar­xis­mo-leni­nis­mo para el espa­cio del amor­fis­mo progresista.

Que ejem­pla­res y heroi­cas fuer­zas des­ta­ca­das del cam­po revo­lu­cio­na­rio a esca­la inter­na­cio­nal, opten por renun­ciar a sus prin­ci­pios, tran­si­tan­do para la des­vir­tua­ción y adul­te­ra­ción del mar­xis­mo, refuer­za la nece­si­dad de cen­trar recur­sos y ener­gías para encon­trar el nudo gor­diano que per­mi­ta expli­car y corre­gir esa ten­den­cia este­ri­li­zan­te que de for­ma per­ma­nen­te acom­pa­ña el movi­mien­to obre­ro a lo lar­go del siglo XIX y XX.

La renun­cia a los ejes y fun­da­men­tos ideo­ló­gi­cos, la defor­ma­ción de los objec­ti­vos polí­ti­cos –por lo tan­to la razón de ser de un par­ti­do comu­nis­ta – , no es una defor­ma­ción gené­ti­ca del marxismo.

Es una pato­lo­gía ino­cu­la­da en el seno de los par­ti­dos comu­nis­tas por direc­cio­nes con una com­po­si­ción de cla­se aje­na al pro­le­ta­ria­do y a los sec­to­res explo­ta­dos del pue­blo trabajador.

Dis­fra­zar giros estra­té­gi­cos de sim­ples movi­mien­tos tác­ti­cos en base a la «fle­xi­bi­li­dad leni­nis­ta», ha sido una jus­ti­fi­ca­ción habi­tual en el seno del movi­mien­to comu­nis­ta para jus­ti­fi­car el aban­dono de la lucha, para apli­car muta­cio­nes irre­ver­si­bles que des­na­tu­ra­li­zan la orga­ni­za­ción, trans­for­man­do par­ti­dos de com­ba­te en maqui­na­rias elec­to­ra­les que sólo pro­cu­ran la alter­nan­cia par­la­men­ta­ria en la «demo­cra­cia» burguesa.

Todo indi­ca que en esta sema­na esta­mos asis­tien­do en Bogo­tá, entre con­tra­dic­cio­nes, al naci­mien­to de una nue­va fuer­za polí­ti­ca social­de­mó­cra­ta y a un nue­vo epi­so­dio del pro­ce­so de des­mo­ro­na­mien­to de la izquier­da revo­lu­cio­na­ria lati­no­ame­ri­ca­na y mundial.

Resul­tan trá­gi­cos los silen­cios, gene­ran per­ple­ji­dad las com­pli­ci­da­des y son repug­nan­tes las nue­vas amis­ta­des for­ja­das en el oportunismo.

Aun­que es tris­te y dolo­ro­so cons­ta­tar la ple­na vigen­cia de la lúci­da sen­ten­cia de Karl Marx: «La his­to­ria se repi­te, la pri­me­ra vez como tra­ge­dia y la segun­da como far­sa», este déjà vu boli­va­riano no va alte­rar nues­tra fir­me­za en los prin­ci­pios rec­to­res de la cau­sa del pro­le­ta­ria­do y de los pue­blos, por­que los orí­ge­nes de Pri­mei­ra Linha fue­ron edi­fi­ca­dos en el adver­so ciclo his­tó­ri­co deri­va­do de la gran catás­tro­fe en la lucha anti­ca­pi­ta­lis­ta pro­vo­ca­da por la implo­sión de la URSS.

Los y las comu­nis­tas revo­lu­cio­na­rias gale­gas rei­vin­di­ca­mos las FARC-EP cons­trui­das a lo lar­go de déca­das por dece­nas de miles de cam­pe­si­nos, tra­ba­ja­do­res, muje­res, pue­blo explo­ta­do y empo­bre­ci­do de Colom­bia, aque­lla expe­rien­cia de par­ti­do comu­nis­ta en armas que duran­te déca­das colec­ti­va­men­te diri­gió con des­tre­za el Secre­ta­ria­do bajo el lide­raz­go de Manuel Maru­lan­da y Jaco­bo Arenas.

Somos fie­les a todo lo que nos ense­ña­ron y aprendimos.

Pase lo que pase el día 1 de sep­tiem­bre en Bogo­tá, las amis­ta­des per­du­ran, la soli­da­ri­dad con­ti­nua y los recuer­dos son inde­le­bles. Es de bien naci­dos ser agradecidos!

¡Has­ta la vic­to­ria siempre!
¡Viva el inter­na­cio­na­lis­mo proletario!
¡Viva el dere­cho uni­ver­sal de los pue­blos a la rebe­lión armada!
¡Viva la Revo­lu­ción Socia­lis­ta colombiana!

Pri­mei­ra Linha

Gali­za, 29 de agos­to de 2017

37 ani­ver­sa­rio de la cai­da en com­ba­te de Abe­lar­do Colaço Araújo.

[GA]

Resul­ta para­do­xal que no 100 ani­ver­sá­rio da Revo­luçom Bol­che­vi­que e no 50 ani­ver­sá­rio do assas­si­na­to do Che na Bolí­via, pros­si­ga o goteio de deserçons do mar­xis­mo-leni­nis­mo para o espaço do amor­fis­mo progressista.

Que exem­pla­res e heroi­cas forças des­ta­ca­das do cam­po revo­lu­cio­ná­rio a esca­la inter­na­cio­nal, optem por renun­ciar aos seus prin­cí­pios, tran­si­tan­do para a des­vir­tuaçom e a adul­te­raçom do mar­xis­mo, refo­rça a neces­si­da­de de cen­trar­mos recur­sos e ener­gias para encon­trar o nó gor­diano que per­mi­ta expli­car e corri­gir essa ten­dên­cia este­ri­li­zan­te que de for­ma per­ma­nen­te acom­panha o movi­men­to ope­rá­rio ao lon­go do sécu­lo XIX e XX.

A renún­cia aos eixos e fun­da­men­tos ideo­ló­gi­cos, a defor­maçom dos obje­ti­vos polí­ti­cos –por­tan­to à razom de ser de um par­ti­do comu­nis­ta – , nom é umha defor­maçom gené­ti­ca do marxismo.

É umha pato­lo­gia ino­cu­la­da no seio dos par­ti­dos comu­nis­tas por direçons cumha com­po­siçom de clas­se alheia ao pro­le­ta­ria­do e aos seto­res explo­ra­dos do povo trabalhador.

Dis­fa­rçar vira­gens estra­té­gi­cas de sim­ples movi­men­tos táti­cos em base à «fle­xi­bi­li­da­de leni­nis­ta», tem sido umha jus­ti­fi­caçom habi­tual no seio do movi­men­to comu­nis­ta para jus­ti­fi­car o aban­dono da lui­ta, para apli­car mutaçons irre­ver­sí­veis que des­na­tu­ra­li­zam a orga­ni­zaçom, trans­for­man­do par­ti­dos de com­ba­te em maqui­ná­rias elei­to­rais que só pro­cu­ram a alter­nán­cia par­la­men­tar na «demo­cra­cia» burguesa.

Todo indi­ca que nes­ta sema­na esta­mos assis­tin­do em Bogo­tá, entre con­tra­diçons, ao nas­ci­men­to dumha nova força polí­ti­ca social­de­mo­cra­ta e a um novo epi­só­dio do pro­ces­so de des­mo­ro­na­men­to da esquer­da revo­lu­cio­ná­ria lati­no­ame­ri­ca­na e mundial.

Resul­tam trá­gi­cos os silên­cios, geram per­ple­xi­da­de as cum­pli­ci­da­des e som repug­nan­tes as novas ami­za­des for­ja­das no oportunismo.

Embo­ra é tris­te e dolo­ro­so cons­ta­tar a ple­na vigên­cia da lúci­da sen­te­nça de Karl Marx: «A his­tó­ria repe­te-se, a pri­mei­ra vez como tra­gé­dia e a segun­da como far­sa», este déjà vu boli­va­riano nom vai alte­rar a nos­sa fir­me­za nos prin­cí­pios reito­res da cau­sa do pro­le­ta­ria­do e os povos, por­que as ori­gens de Pri­mei­ra Linha fôrom edi­fi­ca­das no adver­so ciclo his­tó­ri­co deri­va­do da gran­de catás­tro­fe na lui­ta anti­ca­pi­ta­lis­ta pro­vo­ca­do pola implo­som da URSS.

Las e los comu­nis­tas revo­lu­cio­ná­rios gale­gos rei­vin­di­ca­mos as FARC-EP cons­truí­das ao lon­go de déca­das por deze­nas de milha­res de cam­po­ne­ses, tra­balha­do­res, mulhe­res, povo explo­ra­do e empo­bre­ci­do da Colôm­bia, aque­la expe­riên­cia de par­ti­do comu­nis­ta em armas que duran­te déca­das cole­ti­va­men­te diri­giu com des­tre­za o Secre­ta­ria­do sob o lide­ra­to de Manuel Maru­lan­da e Jaco­bo Arenas.

Somos fieis a todo o que nos ensi­ná­rom e apreendimos.

Pas­se o que pas­se dia 1 de setem­bro em Bogo­tá, as ami­za­des per­du­ram, a soli­da­rie­da­de con­ti­nua e as lem­bra­nças som inde­lé­veis. É de bons nas­ci­dos ser­mos agradecidos!

Até a vitó­ria sempre!
Viva o inter­na­cio­na­lis­mo proletário!
Viva o direi­to uni­ver­sal dos povos à rebe­liom armada!
Viva a Revo­luçom Socia­lis­ta colombiana!

Pri­mei­ra Linha

Gali­za, 29 de agos­to de 2017

37 ani­ver­sá­rio da que­da em com­ba­te de Abe­lar­do Colaço Araújo.

[wpdm_​package id=“93537”]

Artikulua gustoko al duzu? / ¿Te ha gustado este artículo?

Twitter
Facebook
Telegram

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *