1976ko urtarrilaren 9an 6.000 langile inguruk haien lan-egoera hobetzeko greba hasi zuten. Forjas Alavesas enpresan sortu zen protesta, baina denborak aurrera egin ahala, Gasteiz osoko enpresetara zabaldu zen.
Martxoaren 3an, hirugarren greba orokorrera deitu zuten. Aurreko greba orokorretan ez bezala erabateko jarraipena izan zuen langileriaren sektore guztiak batu baitziren. Gasteizko langileek erakutsi zuten euren antolakuntza gaitasuna hazten ari zela. Gainera, estatu osoko langileentzat eredu izan zitezkeen.
Baina Estatuaren egiturak kapitalismoaren bidean jarrita zeuden aspaldi eta hura babesteko prest zeuden. Egun osoan zehar greba deialdia erreprimitu zuen poliziak. Dena dela, deialdiak aurrera egin zuen eta arratsaldeko bostetan asanblada deituta zegoen Zaramaga auzoko San Frantzisko Asiskoa elizan. 5000 pertsona inguru sartu ziren eta asko kanpoan geratu ziren. Polizia Armatuak eliza inguratu zuen eta, azkenean, gas negar-eragilea erabili zituen hura husteko. Atera ahala langileak jipoitu eta tirokatu zituzten. 150 langile zauritu eta Pedro Maria Martinez Ocio, Francisco Aznar Clemente, Romualdo Barroso Chaparro, Jose Castillo García eta Bienvenido Pereda Moral langileak hil zituzten.
Elkartasuna azkar batean zabaldu zen, baita errepresioa ere. Martxoaren 6an Tarragonan Juan Gabriel Rodrigo Knafo hil zen poliziaren oldarraldiari ihes egiten; martxoaren 8 Euskal Herrian egin zen greba orokorrean zehar Vicente Antón Ferrero hil zuen poliziak Basaurin; eta
Erromako enbaxada espainolaren aurrean protesta egiten ari zirela Mario Marotta hil zuten carabinierien tiroek.
Franko jada hilda bazegoen ere, gaur arte heldu den sistemaren jarraikortasuna erabatekoa zen.
Fraga Iribarne gobernaritza ministroa zen orduan eta Martin Villa Sindikatuekiko Erlazioetako ministroa. Beraiei egozten zaie gertatutakoaren erantzukizun osoa.