[Gal/​Cast] «É pre­ci­so un pro­ce­so de recom­po­si­ción inte­gral da esquer­da patrió­ti­ca». Ser­mos Gali­za entre­vis­ta a Car­los Morais

Con­ver­sa­mos co ex-secre­ta­rio xeral de Pri­mei­ra Linha após a súa demi­sión o pasa­do 30 de novembro.

Secre­ta­rio xeral de Pri­mei­ra Linha des­de a súa fun­da­ción en 1996, Car­los Morais anun­ciou a súa demi­sión o pasa­do 30 de novem­bro após unha con­fe­ren­cia polí­ti­ca da orga­ni­za­ción. Con el con­ver­sa­mos sobre a esci­sión que moti­va a súa renun­cia e do pro­ce­so interno que se abre no seo da for­ma­ción a par­tir de ago­ra mais tamén do con­tex­to polí­ti­co que atin­xe a esquer­da nacio­na­lis­ta e inde­pen­den­tis­ta gale­ga na actua­li­da­de e do futu­ro do pro­xec­to nacio­nal galego.

Anun­cia­ches a túa demi­sión o 30 de novem­bro, cales foron as razóns que te leva­ron a toma­res esta decisión?

O día 30 de novem­bro rea­li­za­mos unha Con­fe­ren­cia nacio­nal do par­ti­do por­que había unha serie de dife­ren­zas polí­ti­co-orga­ni­za­ti­vas no seo de Pri­mei­ra Linha.

Con­cre­ta­men­te, un con­xun­to de mili­tan­tes que na Con­fe­ren­cia opta­ron polo aban­dono da orga­ni­za­ción, mais que viñan des­de hai varios meses expre­san­do unha serie de dife­ren­zas a res­pei­to da apli­ca­ción do cen­tra­lis­mo demo­crá­ti­co, para alén de amo­sá­ren­se con­tra­rios á exis­ten­cia de com­par­ti­men­ta­ción. De manei­ra implí­ci­ta defen­dían a nece­si­da­de de reco­ñe­cer corren­tes de opi­nión no seo do par­ti­do e tamén cues­tio­na­ban a figu­ra da secre­ta­ría xeral. Con­vo­cou­se a con­fe­ren­cia e nela deba­té­ron­se dous infor­mes, un ela­bo­ra­do polo Comi­té Cen­tral e outro por un mili­tan­te axu­da­do por un con­xun­to de ex-cama­ra­das. Neses docu­men­tos apa­re­cían reco­lli­das as dúas visións de como debía ser o mode­lo par­ti­ci­pa­ti­vo de Pri­mei­ra Linha. Hai que ter en con­ta que PL des­en­vol­veu en 2013 a súa IV Con­fe­ren­cia nacio­nal na que tiña rati­fi­ca­do o mode­lo de par­ti­do comu­nis­ta de cadros. O comi­té coida que un ano e medio des­pois non había lugar para reabrir o deba­te, un deba­te que, aliás, cues­tio­na­ba o cer­ne do par­ti­do. Froi­to desa con­fron­ta­ción de ideas un sec­tor redu­ci­do optou polo aban­dono. Esas foron as prin­ci­pais dife­ren­zas. Ora ben, logo terían a súa expre­sión no pun­to de vis­ta da polí­ti­ca de alian­zas, o mode­lo de pro­xec­to revo­lu­cio­na­rio para este país, embo­ra non se che­gar a expli­ci­tar de manei­ra escrita.

«Tiña pen­sa­do aban­do­nar a miña res­pon­sa­bi­li­da­de no Con­gre­so ordi­na­rio mais ace­le­rei a deci­sión por­que con­si­de­ra­mos que era o que máis podía axu­dar á per­du­ra­bi­li­da­de do pro­xec­to político»

Aí é onde deci­des dar un paso atrás ou era a orga­ni­za­ción quen enten­día que debías dalo?

Tiña pre­vis­to demi­tir froi­to desas diver­xen­cias. En boa par­te é un fra­ca­so por par­te do Comi­té Cen­tral e, nomea­da­men­te, daque­la per­soa que o enca­be­za, ao ser inca­paz de man­ter a cohe­sión do par­ti­do. Pre­via­men­te tiña pen­sa­do aban­do­nar a miña res­pon­sa­bi­li­da­de no Con­gre­so ordi­na­rio, con­vo­ca­do para o 26 de abril. mais ace­le­rei a deci­sión por­que con­si­de­ra­mos –ou con­si­de­rei– que a miña demi­sión era o que máis podía axu­dar á per­du­ra­bi­li­da­de do pro­xec­to polí­ti­co mar­xis­ta-leni­nis­ta ini­cia­do en 1996. Ase­ma­de, iso tamén me per­mi­tía supe­rar na pro­pia Con­fe­ren­cia nacio­nal unha limi­ta­ción do secre­ta­rio xeral nun deba­te, e é que está un pou­co ata­do ou con­di­cio­na­do pola pro­pia res­pon­sa­bi­li­da­de. Des­ta manei­ra podía dicir exac­ta­men­te o que pen­sa­ba. Non foi unha novi­da­de, enten­do que para o exte­rior si, mais para o par­ti­do e a súa direc­ción era algo que esta­ba pactado.

Entón é un paso atrás mais non unha saí­da de Pri­mei­ra Linha…

Con­tra­ria­men­te a algunhas inter­pre­ta­cións que se fixe­ron após o comu­ni­ca­do, que apun­ta­ban a miña saí­da de Pri­mei­ra Linha, iso non é cer­to. Sigo no Comi­té Execu­ti­vo e no Comi­té Cen­tral. De manei­ra que dou un paso atrás. A miña inten­ción é dei­xar de ser unha per­soa con pro­xec­ción públi­ca e non exer­cer de por­ta­voz. En fun­ción da miña dis­po­ni­bi­li­da­de e do que o con­xun­to do par­ti­do con­si­de­re, vere­mos onde encai­xo no perío­do que se abre agora.

«En fun­ción da miña dis­po­ni­bi­li­da­de e do que o con­xun­to do par­ti­do con­si­de­re, vere­mos onde encaixo»

Fala­bas da bai­xa dun gru­po de per­soas que, ase­ma­de, se loca­li­zan prin­ci­pal­men­te no sur do país. Como fica orga­ni­za­ti­va­men­te ago­ra Pri­mei­ra Linha?

Por vez pri­mei­ra des­de 1996 hai unha esci­sión. Cha­mé­mos­lle ás cou­sas polo seu nome. É un aban­dono colec­ti­vo dun con­xun­to de mili­tan­tes. As bai­xas pro­dú­cen­se, basi­ca­men­te, do río Lérez cara ao sur. Esas per­soas foron comu­ni­can­do atra­vés de correo elec­tró­ni­co á direc­ción a súa bai­xa, mais isto non supón que a orga­ni­za­ción des­apa­re­za do Lérez para abai­xo, embo­ra algunhas desas per­soas son cadros des­ta­ca­dos do pun­to de vis­ta polí­ti­co-orga­ni­za­ti­vo. Ago­ra toca ini­ciar un pro­ce­so re-orga­ni­za­ti­vo, de impul­so e de re-agru­pa­men­to. Nós non temos intere­se en entrar en con­fron­ta­ción cos ex-cama­ra­das que con­ti­núan a ser com­pa­ñei­ros na Uni­da­de Popu­lar [Nós-UP]. Mais non hou­bo acor­do por­que esou­tra par­te da orga­ni­za­ción non qui­xo che­gar a el.

Cales son as dife­ren­zas ideo­ló­xi­cas e como rever­te todo isto en Nós-UP?

Non sei cales son as dife­ren­zas polí­ti­cas a res­pei­to da liña tác­ti­ca. Pri­mei­ra Linha reali­zou o V Con­gre­so en 2010 e nel defi­ni­mos as dife­ren­tes fases da revo­lu­ción gale­ga apos­tan­do na vía insu­rrec­cio­nal para lograr cons­truír na Gali­za unha patria socia­lis­ta. Esa é a posi­ción que nós impri­mi­mos atra­vés de Nós-UP. En febrei­ro de 2013, Nós-UP –froi­to das mudan­zas que se viñan dan­do no seo do nacio­na­lis­mo maio­ri­ta­rio– pro­mo­ve ou ini­cia unha serie de con­tac­tos que cul­mi­nan na pri­mei­ra mani­fes­ta­ción uni­ta­ria nacio­na­lis­ta e inde­pen­den­tis­ta des­de había déca­das. A par­tir de aí iní­cia­se un pro­ce­so de uni­da­de par­cial, moi con­cre­ta, non cons­tan­te, co BNG e outras orga­ni­za­cións da esquer­da nacio­na­lis­ta. Iso terá tamén a súa expre­sión na cons­ti­tu­ción da GPS, embo­ra esta non che­gou a callar pola fal­ta de von­ta­de do BNG, embo­ra nós pen­sar­mos que era un pro­xec­to estra­té­xi­co que ía per­mi­tir que per­soas moi varia­das pui­de­ra­mos facer tra­ba­llo con­xun­to atra­vés da idea que nos une que é a sobe­ra­nía nacional.

«Des­de a Uni­da­de Popu­lar enten­de­mos que hai un avan­zo impa­rá­bel do fura­cán que repre­sen­ta o espa­ño­lis­mo de esquer­das tan­to no plano polí­ti­co como social»

Des­de a Uni­da­de Popu­lar enten­de­mos que hai un avan­zo impa­rá­bel do fura­cán que repre­sen­ta o espa­ño­lis­mo de esquer­das tan­to no plano polí­ti­co como social.

Coas súas dife­ren­tes expre­sións. Nese sen­so, nen a esquer­da nacio­na­lis­ta nen o BNG ten capa­ci­da­de para frear ese avan­zo. Cre­mos que están esgo­ta­das a maior par­te das siglas da esquer­da patrió­ti­ca. Tan­to o Blo­que como a de Nós-UP, polo que é pre­ci­so ence­tar un pro­ce­so de recom­po­si­ción inte­gral da esquer­da patrió­ti­ca. Defen­de­mos pular por un polo patrió­ti­co rup­tu­ris­ta e iso tería que vir xeri­do por un pro­ce­so no que as dife­ren­tes orga­ni­za­cións –con xene­ro­si­da­de e altu­ra de miras– opta­se­mos por unha refun­da­ción. Ou será inviá­bel parar o pro­ce­so de espa­ño­li­za­ción. Cre­mos que o pro­xec­to nacio­nal gale­go está á bei­ra da súa derro­ta estra­té­xi­ca. A esquer­da inde­pen­den­tis­ta –froi­to da súa frag­men­ta­ción e debi­li­da­de– é hoxe inca­paz de ocu­par o espa­zo que repre­sen­ta o nacio­na­lis­mo de esquer­da e, se iso cae, Gali­za como pro­xec­to polí­ti­co vai des­apa­re­cer antes ou des­pois. Nes­tes momen­tos cons­ta­ta­mos que o BNG opta por refor­zar a súa sigla. Habe­rá que agar­dar aos resul­ta­dos das muni­ci­pais para que se dea con­ta unha par­te da direc­ción do Blo­que da catás­tro­fe cara á cal camiñamos.

» A esquer­da inde­pen­den­tis­ta é hoxe inca­paz de ocu­par o espa­zo que repre­sen­ta o nacio­na­lis­mo de esquerda»

Cal é o cli­ma co que enca­ra a mili­tan­cia de Pri­mei­ra Linha este pro­ce­so de deba­te inter­na de cara ao Con­gre­so de abril?

Pri­mei­ra Linha é hoxe un par­ti­do máis cohe­sio­na­do que o día 30 de novembro.
Mais foi un gol­pe moral impor­tan­te. Segui­mos acre­di­tan­do na exis­ten­cia dun par­ti­do de cadros, leni­nis­ta, selec­ti­vo, uni­fi­ca­do e cen­tra­li­za­do. Con­ti­nua­mos co pro­xec­to para adian­te tamén cunha polí­ti­ca comu­ni­ca­ti­va máis trans­pa­ren­te, de aí que se emi­ti­se un comu­ni­ca­do –con­tra­ria­men­te ao que se tería rea­li­za­do nou­tra oca­sión– reco­ñe­cen­do a esci­sión e a demi­sión do secre­ta­rio xeral.

Botan­do a olla­da atrás, como valo­ras todo este tem­po trans­co­rri­do á fron­te de Pri­mei­ra Linha?

Pri­mei­ra Linha nace no seo do BNG. Na altu­ra de 1996 a fron­te patrió­ti­ca non per­mi­tía a exis­ten­cia dunha corren­te que se defi­ni­se cla­ra­men­te como inde­pen­den­tis­ta e as con­di­cións sub­xec­ti­vas e obxec­ti­vas impo­si­bi­li­ta­ban medrar. Aí deci­di­mos saír do Blo­que e ini­ciar un pro­ce­so de uni­da­de de acción co inde­pen­den­tis­mo que daque­la exis­tía, moi­to máis frag­men­ta­do e debi­li­ta­do que na actua­li­da­de. O pro­xec­to até o de ago­ra foi evo­luín­do en dife­ren­tes eta­pas dan­do lugar á refor­mu­la­ción do cam­po da esquer­da inde­pen­den­tis­ta. Dunha ban­da co xur­di­men­to de Nós-UP froi­to do Pro­ce­so Espi­ral, dife­ren­tes ini­cia­ti­vas de carác­ter máis amplo e non par­ti­da­rio como as Bases polí­ti­cas gale­gas, a crea­ción da pri­mi­xe­nia Cau­sa Gali­za nun momen­to deter­mi­na­do, etc. Nós cre­mos que o pro­xec­to que se fun­da no 95 – 96 non atin­xiu unha boa par­te dos obxec­ti­vos mar­ca­dos, nes­te tem­po, nen a nivel orga­ni­za­ti­vo nen a nivel social, embo­ra cre­mos que nou­tras ver­ten­tes si o fixo incor­po­ran­do ache­gas á esquer­da patriótica.

«É urxen­te que a esquer­da nacio­nal se mova. A espa­ño­li­za­ción entre as fai­xas de ida­de máis novas é evidente»

O balan­zo é posi­ti­vo e nega­ti­vo, se temos esas dúas cues­tións en conta.
Actual­men­te é evi­den­te que esta­mos inmer­sos nunha cri­se capi­ta­lis­ta a esca­la mun­dial, acom­pa­ña­da no Esta­do espa­ñol dunha cri­se do pro­pio rexi­me. Nes­te con­tex­to as for­zas da esquer­da inde­pen­den­tis­ta non esta­mos a ser capa­ces de enca­be­zar o des­con­ten­to social que está a ser cana­li­za­do por for­zas de apa­ren­te carác­ter radi­cal e rup­tu­ris­ta, mais que non son máis que a segun­da ver­sión do que acon­te­ceu a final dos 80. Pode­mos non é máis que o PSOE 2.0, o ins­tru­men­to máis útil para un sec­tor da oli­gar­quía para per­pe­tuar o sis­te­ma e evi­tar que o des­con­ten­to rema­te nunha revol­ta popu­lar. A medio pra­zo pode rema­tar nunha enor­me frustación.

Fala­bas da cons­tru­ción dun polo patrió­ti­co rup­tu­ris­ta, coidas que será factíbel?

Hai un con­xun­to de acto­res e axen­tes polí­ti­cos e sociais den­tro da esquer­da patrió­ti­ca que son mino­ri­ta­rios, si, mais teñen unha car­ga do pun­to de vis­ta polí­ti­co-ideo­ló­xi­co e de lexi­ti­mi­da­de aos que o nacio­na­lis­mo hoxe non che­ga. A con­ver­xen­cia des­tes vai crear un efec­to cha­ma­da entre cen­te­na­res ou milla­res de acti­vis­tas sociais que nes­te momen­to están orfos ou optan polo mal menor, mais que coidan que o BNG non repre­sen­ta unha for­za polí­ti­ca rup­tu­ris­ta, senón que iden­ti­fi­can como unha sigla máis do rexi­me, cos mati­ces que lle quei­ra­mos colo­car. Nós segui­mos apos­tan­do na recom­po­si­ción da esquer­da patrió­ti­ca. É urxen­te que a esquer­da nacio­nal se mova. A espa­ño­li­za­ción entre as fai­xas de ida­de máis novas é evi­den­te. Mes­mo aque­les sec­to­res onde a esquer­da nacio­nal era hexe­mó­ni­ca como o move­men­to estu­dan­til e xuve­nil están a ser dispu­tados pola esquer­da espa­ño­la. Nós temos enor­mes difi­cul­ta­des á hora de trans­mi­tir con peda­go­xía polí­ti­ca que os pro­ble­mas reais da maio­ría da poboa­ción, des­em­pre­go, pre­ca­rie­da­de labo­ral, emi­gra­ción, pobre­za… só se poden resol­ver se aquí exis­ten meca­nis­mos de deci­sión, se temos sobe­ra­nía ple­na. Hai que muda­lo todo para poder ser un ins­tru­men­to útil, efi­caz para Gali­za no sécu­lo XXI, e non seguir coa cabe­za pos­ta no sécu­lo XX que é o que nos acon­te­ce ao con­xun­to da esquer­da patriótica.

Cas­te­llano

“ Es nece­sa­rio un pro­ce­so de recom­po­si­ción inte­gral de la izquier­da patriótica”

Con­ver­sa­mos con el ex-secre­ta­rio gene­ral de Pri­mei­ra Linha des­pués de su dimi­sión el pasa­do 30 de noviembre.

Secre­ta­rio gene­ral de Pri­mei­ra Linha des­de su fun­da­ción en 1996, Car­los Morais anun­ció su dimi­sión el pasa­do 30 de noviem­bre des­pués de una con­fe­ren­cia polí­ti­ca de la orga­ni­za­ción. Con él con­ver­sa­mos sobre la esci­sión que moti­va su renun­cia y del pro­ce­so interno que se abre en el seno de la for­ma­ción a par­tir de aho­ra pero tam­bién del con­tex­to polí­ti­co que alcan­za a la izquier­da nacio­na­lis­ta e inde­pen­den­tis­ta gale­ga en la actua­li­dad y del futu­ro del pro­yec­to nacio­nal galego.

Anun­cias­te tu dimi­sión el 30 de noviem­bre, ¿Cuá­les fue­ron las razo­nes que te lle­va­ron a tomar esta decisión?

El día 30 de noviem­bre rea­li­za­mos una Con­fe­ren­cia nacio­nal del par­ti­do por­que había una serie de dife­ren­cias polí­ti­co-orga­ni­za­ti­vas en el seno de Pri­mei­ra Linha. Con­cre­ta­men­te, un con­jun­to de mili­tan­tes que en la Con­fe­ren­cia opta­ron por el aban­dono de la orga­ni­za­ción, pero que venían des­de hace varios meses expre­san­do una serie de dife­ren­cias al res­pec­to de la apli­ca­ción del cen­tra­lis­mo demo­crá­ti­co, ade­más de mos­trar­se con­tra­rios a la exis­ten­cia de com­par­ti­men­ta­ción. De mane­ra implí­ci­ta defen­dían la nece­si­dad de reco­no­cer corrien­tes de opi­nión en el seno del par­ti­do y tam­bién cues­tio­na­ban la figu­ra de la secre­ta­ría gene­ral. Se con­vo­có la con­fe­ren­cia y en ella se deba­tie­ron dos infor­mes, uno ela­bo­ra­do por el Comi­té Cen­tral y otro por un mili­tan­te ayu­da­do de un con­jun­to de ex-camaradas.

En esos docu­men­tos apa­re­cían reco­gi­das las dos visio­nes de como debía ser el mode­lo par­ti­ci­pa­ti­vo de Pri­mei­ra Linha. Hay que tener en cuen­ta que PL desa­rro­lló en 2013 su IV Con­fe­ren­cia nacio­nal en la que había rati­fi­ca­do el mode­lo de par­ti­do comu­nis­ta de cua­dros. El comi­té cree que un año y medio des­pués no había lugar para reabrir el deba­te, un deba­te que, ade­más, cues­tio­na­ba las bases del par­ti­do. Fru­to de esa con­fron­ta­ción de ideas un sec­tor redu­ci­do optó por el aban­dono. Esas fue­ron las prin­ci­pa­les dife­ren­cias. Aho­ra bien, ten­drían su expre­sión en el pun­to de vis­ta de la polí­ti­ca de alian­zas, el mode­lo de pro­yec­to revo­lu­cio­na­rio para este país, a pesar de que no se lle­ga­ría a expli­ci­tar de mane­ra escrita.

“Ya había pen­sa­do aban­do­nar mi res­pon­sa­bi­li­dad en el Con­gre­so ordi­na­rio pero ace­le­ré la deci­sión por­que con­si­de­ra­mos que era lo que más podía ayu­dar a la per­du­ra­bi­li­dad del pro­yec­to político”.

¿Ahí es don­de deci­des dar un paso atrás o era la orga­ni­za­ción que en enten­día que debías darlo?

Tenía pre­vis­to dimi­tir fru­to de esas dife­ren­cias. En bue­na par­te es un fra­ca­so por par­te del Comi­té Cen­tral y, prin­ci­pal­men­te, de aque­lla per­so­na que lo enca­be­za, al ser inca­paz de man­te­ner la cohe­sión del par­ti­do. Pre­via­men­te había pen­sa­do aban­do­nar mi res­pon­sa­bi­li­dad en el Con­gre­so ordi­na­rio, con­vo­ca­do para el 26 de abril, pero ace­le­ré la deci­sión por­que con­si­de­ra­mos ‑o con­si­de­ré- que mi dimi­sión era lo que más podía ayu­dar a la per­du­ra­bi­li­dad del pro­yec­to polí­ti­co mar­xis­ta-leni­nis­ta ini­cia­do en 1996. Ade­más, eso tam­bién me per­mi­tía supe­rar en la pro­pia Con­fe­ren­cia nacio­nal una limi­ta­ción del secre­ta­rio gene­ral en un deba­te, y es que está un poco ata­do o con­di­cio­na­do por la pro­pia res­pon­sa­bi­li­dad. De esta mane­ra podía decir exac­ta­men­te lo que pen­sa­ba. No fue una nove­dad, entien­do que para el exte­rior si, pero para el par­ti­do y su direc­ción era algo que esta­ba pactado.

Enton­ces es un paso atrás más no una sali­da de Pri­mei­ra Linha…

Con­tra­ria­men­te a algu­nas inter­pre­ta­cio­nes que se hicie­ron des­pués del comu­ni­ca­do, que apun­ta­ban a mi sali­da de Pri­mei­ra Linha, eso no es cier­to. Sigo en el Comi­té Eje­cu­ti­vo y en el Comi­té Cen­tral. De mane­ra que doy un paso atrás.

Mi inten­ción es dejar de ser una per­so­na con pro­yec­ción públi­ca y no ejer­cer de por­ta­voz. En fun­ción de mi dis­po­ni­bi­li­dad y de lo que el con­jun­to del par­ti­do con­si­de­re, vere­mos don­de enca­jo en el perío­do que aho­ra se abre.

Habla­bas de la baja de un gru­po de per­so­nas que se loca­li­zan prin­ci­pal­men­te en el sur del país. ¿Cómo que­da orga­ni­za­ti­va­men­te aho­ra Pri­mei­ra Linha?

Por pri­me­ra vez des­de 1996 hay una esci­sión. Lla­mé­mos le a las cosas por su nom­bre. Es un aban­dono colec­ti­vo de un con­jun­to de mili­tan­tes. Las bajas se pro­du­cen bási­ca­men­te, del río Lérez hacia el sur. Esas per­so­nas fue­ron comu­ni­can­do a tra­vés de correo elec­tró­ni­co a la direc­ción su baja, pero esto no supo­ne que la orga­ni­za­ción des­apa­rez­ca del Lérez hacia aba­jo, a pesar de que algu­nas de esas per­so­nas son cua­dros des­ta­ca­dos des­de el pun­to de vis­ta polí­ti­co-orga­ni­za­ti­vo. Aho­ra toca ini­ciar un pro­ce­so re-orga­ni­za­ti­vo, de impu­so y de reagru­pa­mien­to. Noso­tros no tene­mos inte­rés en entrar en enfren­ta­mien­to con los ex-cama­ra­das que con­ti­núan a ser com­pa­ñe­ros en la Uni­dad Popu­lar (Nós-Up). Pero no hubo acuer­dos por­que esa otra par­te de la orga­ni­za­ción no qui­so lle­gar a ellos.

¿Cuá­les son las dife­ren­cias ideo­ló­gi­cas y como revier­te todo esto en Nós-Up?

No sé cuá­les son las dife­ren­cias polí­ti­cas al res­pec­to de la línea táctica.
Pri­mei­ra Linha reali­zó el V Con­gre­so en 2010 y en él defi­ni­mos las dife­ren­tes fases de la revo­lu­ción gale­ga apos­tan­do en la vía insu­rrec­cio­nal para lograr cons­truir en Gali­za una patria socia­lis­ta. Esa es la posi­ción que noso­tros impri­mi­mos a tra­vés de Nós-UP. En febre­ro de 2013, Nós-Up fru­to de los cam­bios que se esta­ban desa­rro­llan­do en el seno del nacio­na­lis­mo mayo­ri­ta­rio- pro­mue­ve o ini­cia una serie de con­tac­tos que cul­mi­nan en la pri­me­ra mani­fes­ta­ción uni­ta­ria nacio­na­lis­ta e inde­pen­den­tis­ta des­de había déca­das. A par­tir de ahí se ini­cia un pro­ce­so de uni­dad par­cial, muy con­cre­ta, no cons­tan­te, con el BNG y otras orga­ni­za­cio­nes de la izquier­da nacio­na­lis­ta. Eso ten­drá tam­bién su expre­sión en la cons­ti­tu­ción de la GPS, aun­que ésta no lle­gó a cua­jar por la fal­ta de volun­tad del BNG, aún así noso­tros pen­sa­mos que era un pro­yec­to estra­té­gi­co que iba a per­mi­tir que per­so­nas muy varia­das pudié­ra­mos hacer tra­ba­jo con­jun­to a tra­vés de la idea de que lo que nos une es la sobe­ra­nía nacional.

Des­de la Uni­dad Popu­lar enten­de­mos que hay un avan­ce impa­ra­ble del hura­cán que repre­sen­ta el espa­ño­lis­mo de izquier­das tan­to en el plano polí­ti­co como social. Con sus dife­ren­tes expre­sio­nes. En este sen­ti­do, ni la izquier­da nacio­na­lis­ta ni el BNG tie­ne capa­ci­dad para fre­nar este avan­ce. Cree­mos que están ago­ta­das la mayor par­te de las siglas de la izquier­da patrió­ti­ca. Tan­to el Blo­que como la de Nós-Up, por lo que es nece­sa­rio ini­ciar un pro­ce­so de recom­po­si­ción inte­gral de la izquier­da patrió­ti­ca. Defen­de­mos impul­sar un polo patrió­ti­co rup­tu­ris­ta y eso ten­dría que venir ges­tio­na­do por un pro­ce­so en el que las dife­ren­tes orga­ni­za­cio­nes ‑con gene­ro­si­dad y altu­ra de miras- optá­se­mos por una refun­da­ción. O será invia­ble parar el pro­ce­so de espa­ño­li­za­ción. Cree­mos que el pro­yec­to nacio­nal gale­go está al bor­de de su derro­ta estra­té­gi­ca. La izquier­da inde­pen­den­tis­ta ‑fru­to de su frag­men­ta­ción y debi­li­dad- es hoy inca­paz de ocu­par el espa­cio que repre­sen­ta el nacio­na­lis­mo de izquier­da y, si eso cae, Gali­za como pro­yec­to polí­ti­co des­apa­re­ce­rá antes o des­pués. En estos momen­tos const­ta­mos que el BNG opta por refor­zar su sigla. Habrá que aguar­dar a los resul­ta­dos de las muni­ci­pa­les para que se dé cuen­ta una par­te de la direc­ción del Blo­que de la catás­tro­fe hacia la que caminamos.

“ La izquier­da inde­pen­den­tis­ta es hoy inca­paz de ocu­par el espa­cio que repre­sen­ta el nacio­na­lis­mo de izquierda”

¿Cuál es el cli­ma con el que enca­ra la mili­tan­cia de Pri­mei­ra Linha este pro­ce­so de deba­te inter­na de cara al Con­gre­so de abril?

Pri­mei­ra Linha es hoy un par­ti­do más cohe­sio­na­do que el día 30 de noviembre.Pero fue un gol­pe moral impor­tan­te. Segui­mos cre­yen­do en la exis­ten­cia de un par­ti­do de cua­dros, leni­nis­ta, selec­ti­vo, uni­fi­ca­do y cen­tra­li­za­do. Con­ti­nua­mos con el pro­yec­to hacia ade­lan­te tam­bién con una polí­ti­ca comu­ni­ca­ti­va más trans­pa­ren­te, de ahí que se emi­tie­se un comu­ni­ca­do –con­tra­ria­men­te a lo que se habría rea­li­za­do en otra oca­sión– reco­no­cien­doo la esci­sión y la dimi­sión del secre­ta­rio general.

Echan­do una mira­da atrás ¿Cómo valo­ras todo este tiem­po trans­cu­rri­do al fren­te de Pri­mei­ra Linha?

Pri­mei­ra Linha nace en el seno del BNG. Én 1996 el fren­te patrió­ti­co no per­mi­tía la exis­ten­cia de una corrien­te que se defi­nie­se cla­ra­men­te como inde­pen­den­tis­ta y las con­di­cio­nes sub­je­ti­vas y obje­ti­vas impo­si­bi­li­ta­ron cre­cer. Ahí deci­di­mos salir del Blo­que e ini­ciair un pro­ce­so de uni­dad de acción con el inde­pen­den­tis­mo que en aquel momen­to exis­tía, mucho más frag­men­ta­do y debi­li­ta­do que en la actua­li­dad. El pro­yec­to has­ta hoy ha ido evo­lu­cio­nan­do en dife­ren­tes eta­pas dan­do lugar a la refor­mu­la­ción del cam­po de la izquier­da inde­pen­den­tis­ta. Por un lado con el sur­gi­mien­to de Nós-Up fru­to del Pro­ce­so Espi­ral, dife­ren­tes ini­cia­ti­vas de carác­ter más amplio y no par­ti­da­rio como las Bases polí­ti­cas gale­gas, la crea­ción de la pri­mi­ge­nia Cau­sa Gali­za en un momen­to deter­mi­na­do etc. Noso­tros cree­mos que el pro­yec­to que se fun­da en el 95 – 96 no alcan­zó una bue­na par­te de los obje­ti­vos mar­ca­dos, en este tiem­po, ni a nivel orga­ni­za­ti­vo ni a nivel social, aun­que cree­mos que en otras ver­tien­tes si lo hizo incor­po­ran­do apor­ta­cio­nes a la izquier­da patriótica.

“Es urgen­te que la izquier­da nacio­nal se mue­va. La espa­ño­li­za­ción entre las eta­pas de edad más jóve­nes es evidente”

El balan­ce es posi­ti­vo y nega­ti­vo, si tene­mos esas dos cues­tio­nes en cuen­ta. Actual­men­te es evi­den­te que esta­mos inmer­sos en una cri­sis capi­ta­lis­ta a esca­la mun­dial, acom­pa­ña­da en el Esta­do espa­ñol de una cri­sis de su pro­pio régi­men. En este con­tex­to las fuer­zas de izquier­da inde­pen­den­tis­ta no esta­mos sien­do capa­ces de enca­be­zar el des­con­ten­to social que está sien­do cana­li­za­do por fuer­zas de apa­ren­te carác­ter radi­cal y rup­tu­ris­ta, pero que no son más que la segun­da ver­sión de lo que suce­dió a fina­les de los 80. Pode­mos no es más que el PSOE 2.0, el ins­tru­men­to más útil para un sec­tor de la oli­gar­quías para per­pe­tuar el sis­te­ma y evi­tar que el des­con­ten­to aca­be en una revuel­ta popu­lar. A medio pla­zo pue­de aca­bar en una enor­me frustración.

Habla­bas de la cons­truc­ción de un polo patriò­ti­co rup­tu­ris­ta ¿Crees que será factible?

Hay un con­jun­to de acto­res y agen­tes polì­ti­cos y socia­les den­tro de la izquier­da patrió­ti­ca que son mino­ri­ta­rios, si, pero tie­nen una car­ga des­de es el pun­to de vis­ta polí­ti­co-ideo­ló­gi­co y de legi­ti­mi­dad a los que el nacio­na­lis­mo hoy no lle­ga. La con­ver­gen­cia de estos va a crear un efec­to lla­ma­da entre cien­tos o miles de acti­vis­tas socia­les que en este momen­to están huér­fa­nos o optar por el mal menor, pero que creen que el BNG no repre­sen­ta una fuer­za polí­ti­ca rup­tu­ris­ta, sino que iden­ti­fi­can como una sigla más del régi­men, con los mati­ces que le que­ra­mos poner. Noso­tros segui­mos apos­tan­do por la recom­po­si­ción de la izquier­da patrió­ti­ca. Es urgen­te que la izquier­da nacio­nal se mue­va. La espa­ño­li­za­ción entre las eta­pas de edad más jóve­nes es evi­den­te. Inclu­so en aque­llos sec­to­res don­de la izquier­da nacio­nal era hege­mó­ni­ca como el movi­mien­to estu­dian­til y juve­nil están sien­do dispu­tados por la izquier­da espa­ño­la. Noso­tros tene­mos difi­cul­ta­des a la hora de trans­mi­tir con peda­go­gía polí­ti­ca que los pro­ble­mas reales de la mayo­ría de la población,desempleo, pre­ca­rie­dad labo­ral, emi­gra­ción, pobreza…sólo se pue­den resol­ver si aquí exis­ten meca­nis­mos de deci­sión, si tene­mos sobe­ra­nía plena.

Hay que cam­biar­lo todo para poder ser un ins­tru­men­to útil, efi­caz para Gali­za en el siglo XXI, y no seguir con la cabe­za pues­ta en el siglo XX que es lo que nos suce­de al con­jun­to de la izquier­da patriótica.

Artikulua gustoko al duzu? / ¿Te ha gustado este artículo?

Twitter
Facebook
Telegram

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *