[Cast/​Gal] Par­ti­dos antis­sis­té­mi­cos fun­cio­nais para o sis­te­ma- Car­los Morais

Uno de los fenó­me­nos liga­dos a la pro­fun­da cri­sis de legi­ti­mi­dad sis­té­mi­ca es la eclo­sión de alter­na­ti­vas que, apa­ren­tan­do ser nove­do­sas, rup­tu­ris­tas y más demo­crá­ti­cas, en reali­dad no pasan de frau­du­len­tos revi­vals de mode­los ensa­ya­dos en otros perío­dos his­tó­ri­cos y coor­de­na­das geográficas.

El capi­ta­lis­mo senil cuen­ta con una dila­ta­da e inten­so baga­je de cono­ci­mien­tos y expe­rien­cias acu­mu­la­das en su efi­caz y exi­to­sa imple­men­ta­ción de un sis­te­ma eco­nó­mi­co de opre­sión, domi­na­ción y explo­ta­ción que prác­ti­ca­men­te alcan­zó esca­la mundial.

Sabe, pues, que en algu­nas oca­sio­nes de carác­ter excep­cio­nal es nece­sa­rio rea­li­zar cesio­nes, apli­car cam­bios y refor­mas, ejer­ci­tar replie­gues e inclu­so ensa­yar arries­ga­das medi­das. Con ellas, pre­ten­de ase­gu­rar la per­pe­tua­ción del sis­te­ma socio­eco­nó­mi­co en que los medios de pro­duc­ción y dis­tri­bu­ción son de pro­pie­dad pri­va­da, con el obje­ti­vo exclu­si­va­men­te del lucro.

La cri­sis del régi­men post-fran­quis­ta se super­po­ne a la cri­sis del capi­ta­lis­mo glo­bal, gene­ran­do un esce­na­rio muy deli­ca­do para los due­ños del dine­ro y, por lo tan­to, de los titu­la­res reales del poder polí­ti­co: los que man­tie­nen la super­es­truc­tu­ra que supri­me y nie­ga los dere­chos indi­vi­dua­les y colec­ti­vos de la cla­se tra­ba­ja­do­ra y de la Patria.

Exis­te un pro­fun­do des­gas­te de los par­ti­dos y de las éli­tes polí­ti­cas tra­di­cio­na­les que sus­ten­ta­ron el trán­si­to con­tro­la­do del fran­quis­mo a la demo­cra­cia bur­gue­sa espa­ño­la. Para ase­gu­rar la con­ti­nui­dad de los pri­vi­le­gios oli­gár­qui­cos, se recu­rre a recam­bios fun­cio­na­les para garan­ti­zar, con otras for­mas y esti­los la opre­sión nacio­nal de Gali­za, la explo­ta­ción de su pue­blo y la domi­na­ción de más de la mitad de la fuer­za de tra­ba­jo, las mujeres.

Así tene­mos que inter­pre­tar la eclo­sión de múl­ti­ples fuer­zas pro­mo­vi­das y finan­cia­das por el capi­tal finan­cie­ro, a pesar de que algu­nas de ellas per­die­sen uti­li­dad o sim­ple­men­te fra­ca­sa­sen (UCD y CDS de Suá­rez, PRD de Miquel Roca, Coa­li­ción Gale­ga, entre otras). Otras for­mas fue­ron inme­dia­ta­men­te sus­ti­tui­das por otras siglas muchos más fuga­ces, pero con simi­la­res obje­ti­vos, aún que en algu­nos casos como la SCD de Mario Con­do o Vox no lle­ga­sen a cuajar.

Ideo­ló­gi­ca­men­te dis­pa­res en apa­rien­cia, pero con el popu­lis­mo como ele­men­to común tie­ne su corre­la­to en Gali­za con la cons­ti­tu­ción de Ano­va en 2012, y en Espa­ña con la fun­da­ción de la UPyD de Rosa Díaz en 2007. Pero recien­te­men­te hace sólo unos meses, con Pode­mos de Pablo Iglesias.

Ade­más de las evi­den­tes diver­gen­cias e inclu­so incom­pa­ti­bi­li­da­des polí­ti­cas e ideo­ló­gi­cas, estos tres pro­yec­tos com­par­ten diver­sos hilos conductores.

En el caso de Ano­va y de Pode­mos, pre­ten­den cues­tio­nar y des­truir los mode­los orga­ni­za­ti­vos prac­ti­ca­dos por la cla­se tra­ba­ja­do­ra con mayor o menor acier­to, con más o menos erro­res a la hora de su apli­ca­ción, pero impres­cin­di­bles para garan­ti­zar seguir sien­do un ins­tru­men­to de lucha y combate.

La defen­sa de abs­trac­tos hori­zon­ta­lis­mos e inge­nuos asam­blea­ris­mos que sus­ti­tui­rán los “ver­ti­ca­lis­mos”, así como la adu­la­ción a líde­res incon­tes­ta­bles supues­ta­men­te here­da­das de la cul­tu­ra mar­xis­ta-leni­nis­ta, impreg­na­da de la “vie­ja izquier­da”, pro­vo­ca una enor­me fas­ci­na­ción en algu­nos sec­to­res socia­les a los cua­les se diri­gen ambas fuerzas.

La juven­tud decep­cio­na­da y defrau­da­da por la ausen­cia de futu­ro, las cla­ses inter­me­dias empo­bre­ci­das por las rece­tas de la Troi­ka, se dejan arras­trar por dema­gó­gi­cas inter­pre­ta­cio­nes de la ofen­si­va bur­gue­sa. Inten­ta redu­cir las difi­cul­ta­des de la con­tra­ofen­si­va obre­ra y popu­lar a las caren­cias y limi­ta­cio­nes de los mode­los y herra­mien­tas organizativas.

Sin embar­go, antes o des­pués la reali­dad siem­pre des­en­mas­ca­ra el opor­tu­nis­mo y la manipulación.

En las últi­mas sema­nas, pudi­mos cons­ta­tar como caían algu­nos de los feti­ches pro­mo­cio­na­dos por estas fuer­zas fal­sa­men­te alternativas.

Nos refe­ri­mos a la supues­ta mayor demo­cra­cia del sis­te­ma de lis­tas abier­tas sobre el pro­por­cio­nal y la retó­ri­ca del plu­ra­lis­mo como un valor en sí mis­mo, por enci­ma de la cohe­sión y de la uni­dad polí­ti­ca-ideo­ló­gi­ca. Todo eso, sim­ple­men­te implo­sio­nó cuan­do más del 40% de la mili­tan­cia que asis­tió en este mes de octu­bre a la II Asam­blea Nacio­nal de Ano­va que­dó exclui­da de la dirección.

Algo simi­lar suce­dió en la asam­blea de Pode­mos, rea­li­za­da en Madrid unos días des­pués. Pablo Igle­sias ame­na­za con aban­do­nar el par­ti­do ciu­da­dano de la indig­na­ción espa­ño­la y de los defrau­da­dos por el régi­men si no era apro­ba­do su mode­lo organizativo.
Por­que aho­ra, des­pués de meses defen­dien­do impre­ci­sas y cal­cu­la­das ambi­güe­da­des del más inma­du­ro asam­blea­ris­mo, pro­mue­ve un mode­lo simi­lar al de los par­ti­dos de la cas­ta: direc­ción uni­per­so­nal con capa­ci­dad para nom­brar “digi­tal­men­te” a la eje­cu­ti­va en base a pro­pues­tas de bases.

Y la auto­ri­ta­ria Rosa Díaz, que lle­va más de sie­te años min­tien­do y divul­gan­do la más abyec­ta mani­pu­la­ción sobre las cau­sas y obje­ti­vos de las luchas de libe­ra­ción nacio­nal como méto­do sis­te­má­ti­co de cons­truc­ción de un par­ti­do uni­ta­ris­ta espa­ñol basa­do en el odio. Lo de ella es un par­ti­do de cor­te fas­cis­ta, que no per­mi­te que nadie le haga som­bra. Si Hitler eli­mi­nó sin con­tem­pla­cio­nes a sus riva­les inter­nos en la noche de los cuchi­llos lar­gos, la ex-diri­gen­te del PSOE pur­gó a Sosa Wag­ner, con­vir­tién­do­lo de la noche a la maña­na en su par­ti­cu­lar Ernst Röhm.

Tres ejem­plos dis­pa­res, pero que con­tri­bu­yen a escla­re­cer la nece­sa­ria des­con­fian­za sobre los nue­vos mode­los orga­ni­za­ti­vos que la bur­gue­sía quie­re impo­ner en el movi­mien­to popu­lar. Y que l@s comu­nis­tas debe­mos combatir.

No nos deje­mos mani­pu­lar, por­que el segun­do paso es renun­ciar al pro­gra­ma y obje­ti­vos pro­cla­ma­dos. Bei­ras lle­va dos años faci­li­tan­do en Gali­za la recom­po­si­ción de la debi­li­ta­da social-demo­cra­cia espa­ño­la con su pac­to con IU nega­do­ra de nues­tra nación y de los dere­chos de nues­tro pueblo.

Y Pablo Igle­sias ini­ció exac­ta­men­te 40 años des­pués un nue­vo Con­gre­so de Sures­nes, en el cual el due­to Feli­pe González/​Alfonso Gue­rra pur­gó el PSOE repu­bli­cano y rup­tu­ris­ta. Pode­mos no pasa de ser la cuar­ta pata que nece­si­ta el capi­ta­lis­mo hispano.

El fer­vor espa­ño­lis­ta pro­cla­ma­do, la voca­ción de ocu­par la cen­tra­li­dad polí­ti­ca, y la “sua­vi­za­ción” del ya de por sí des­ca­fei­na­do pro­gra­ma elec­to­ral con que con­cu­rrió en las euro­peas de mayo, per­mi­ten aler­tar de que, sin duda, pero tam­bién entre per­ma­nen­tes con­tra­dic­cio­nes, con­tri­bui­rá a rege­ne­rar el sis­te­ma que fal­sa­men­te afir­ma combatir.

Una vez más, nosotr@s a lo nuestro!

Gali­za, 25 de octu­bre de 2014

Gale­go

Um dos fenó­me­nos liga­dos à pro­fun­da cri­se de legi­ti­mi­da­de sis­té­mi­ca é a eclo­som de alter­na­ti­vas que, apa­ren­tan­do serem nove­do­sas, rup­tu­ris­tas e mais demo­crá­ti­cas, na reali­da­de nom pas­sam de frau­du­len­tos revi­vals de mode­los ensaia­dos nou­tros perío­dos his­tó­ri­cos e coor­de­na­das geográficas.

O capi­ta­lis­mo senil con­ta com umha dila­ta­da e inten­sa baga­gem de conhe­ci­men­tos e expe­riên­cias acu­mu­la­das na sua efi­caz e exi­to­sa imple­men­taçom de um sis­te­ma eco­nó­mi­co de opres­som, domi­naçom e explo­raçom que pra­ti­ca­men­te atin­giu esca­la mundial.

Sabe pois que nal­gumhas oca­sions de cará­ter exce­cio­nal é neces­sá­rio rea­li­zar ces­sons, apli­car muda­nças e refor­mas, exer­ci­tar repre­ga­men­tos e mes­mo ensaiar arris­ca­das medi­das. Com elas, pre­ten­de asse­gu­rar a per­pe­tuaçom do sis­te­ma socio­eco­nó­mi­co em que os meios de pro­duçom e dis­tri­buiçom som de pro­prie­da­de pri­va­da, visan­do exclu­si­va­men­te o lucro.

A cri­se do regi­me pós-fran­quis­ta super­pom-se à cri­se do capi­ta­lis­mo glo­bal, geran­do um cená­rio mui deli­ca­do para os donos do dinhei­ro e, por­tan­to, dos titu­la­res reais do poder polí­ti­co: os que man­tenhem a super­es­tru­tu­ra que supri­me e nega os direi­tos indi­vi­duais e cole­ti­vos da clas­se tra­balha­do­ra e da Pátria.

Exis­te um pro­fun­do des­gas­te dos par­ti­dos e das eli­tes polí­ti­cas tra­di­cio­nais que sus­ten­tá­rom o trán­si­to con­tro­la­do do fran­quis­mo para a demo­cra­cia bur­gue­sa espanho­la. Para asse­gu­rar a con­ti­nui­da­de dos pri­vi­lé­gios oli­gár­qui­cos, reco­rre-se a recám­bios fun­cio­nais para garan­tir, com outras for­mas e esti­los a opres­som nacio­nal da Gali­za, a explo­raçom do seu povo e a domi­naçom de mais de meta­de da força de tra­balho, as mulheres.

Assim temos que inter­pre­tar a eclo­som de múl­ti­plas forças pro­mo­vi­das e finan­cia­das polo capi­tal finan­cei­ro, embo­ra algumhas delas per­des­sem uti­li­da­de ou sim­ples­men­te fra­cas­sas­sem (UCD e CDS de Suá­rez, PRD de Miquel Roca, Coaliçom Gale­ga, entre outras). Outras fôrom ime­dia­ta­men­te susb­ti­tui­das por outras siglas mui­to mais fuga­zes, mas com simi­la­res obje­ti­vos, ain­da que nal­guns casos como a SCD de Mário Con­de ou Vox nom che­gas­sem a coalhar.

Ideo­lo­gi­ca­men­te dís­pa­res em apa­rên­cia, mas com o popu­lis­mo como ele­men­to comum, tem o seu corre­la­to na Gali­za com a cons­ti­tuiçom de Ano­va em 2012, e em Espanha com a fun­daçom da UpyD de Rosa Díaz em 2007. Mais recen­te­men­te, há só uns meses, com o Pode­mos de Pablo Iglesias.

Para além das evi­den­tes diver­gên­cias e mes­mo incom­pa­ti­bi­li­da­des polí­ti­cas e ideo­ló­gi­cas, estes três pro­je­tos com­par­tilham diver­sos fios condutores.

No caso de Ano­va e de Pode­mos, pre­ten­dem ques­tio­nar e fazer voar o cer­ne dos mode­los orga­ni­za­ti­vos pra­ti­ca­dos pola clas­se ope­rá­ria com maior ou menos suces­so, com mais ou menos erros na hora da sua apli­caçom, mas impres­cin­dí­veis para garan­tir seguir sen­do um ins­tru­men­to de lui­ta e combate.

A defe­sa de abs­tra­tos hori­zon­ta­lis­mos e ingé­nuos assem­blea­ris­mos que susb­ti­tui­riam os “ver­ti­ca­lis­mos”, assim como a adu­laçom de lide­ra­nças incon­tes­tá­veis supos­ta­men­te her­da­das da cul­tu­ra mar­xis­ta-leni­nis­ta, impreg­na­da na “velha esquer­da”, pro­vo­ca umha enor­me fas­ci­naçom nal­gumhas fai­xas dos seto­res sociais aos quais se diri­gem ambas forças.

A juven­tu­de dece­cio­na­da e defrau­da­da pola ausên­cia de futu­ro, as cama­das inter­mé­dias empo­bre­ci­da­des polas recei­tas da Troi­ka, dei­xam-se arras­tar por dema­gó­gi­cas inter­pre­taçons da ofen­si­va bur­gue­sa. Ten­tam redu­zir as difi­cul­da­des da con­tra­ofen­si­va ope­rá­ria e popu­lar às carên­cias e limi­taçons dos mode­los e ferra­men­tas organizativas.

Porém, antes ou depois, a reali­da­de sem­pre des­mas­ca­ra o opor­tu­nis­mo e a manipulaçom.

Nas últi­mas sema­nas, pude­mos cons­ta­tar como ruíam alguns dos feti­ches pro­mo­cio­na­dos por estas forças fal­sa­men­te alternativas.

Refe­ri­mo-nos à supos­ta maior demo­cra­cia do sis­te­ma de lis­tas aber­tas sobre o pro­por­cio­nal e a retó­ri­ca do plu­ra­lis­mo como um valor em si mes­mo, por cima da coesom e da uni­da­de polí­ti­ca-ideo­ló­gi­ca. Todo isso, sim­ples­men­te implo­sio­nou quan­do mais de 40% da mili­tán­cia que assis­tiu nes­te outu­bro à II Assem­bleia Nacio­nal de Ano­va ficou excluí­da da direçom.

Algo simi­lar acon­te­ceu na assem­bleia de Pode­mos, rea­li­za­da em Madrid uns dias depois. Pablo Igle­sias ameaça com aban­do­nar o par­ti­do cida­dao da indig­naçom espanho­la e dos defrau­da­dos polo regi­me se nom for apro­va­do o seu mode­lo orga­ni­za­ti­vo. Por­que ago­ra, após meses defen­den­do impre­ci­sas e cal­cu­la­das ambi­güi­da­des do mais ima­du­ro assem­blea­ris­mo, pro­mo­ve um mode­lo simi­lar ao dos par­ti­dos da cas­ta: direçom uni­pes­soal com capa­ci­da­de para nomear “digi­tal­men­te” a execu­ti­va em base às pro­pos­tas das bases.

E a auto­ri­tá­ria Rosa Díaz, que leva mais de sete anos men­tin­do e divul­gan­do a mais abje­ta mani­pu­laçom sobre as cau­sas e obje­ti­vos das lui­tas de liber­taçom nacio­nal como méto­do sis­te­má­ti­co de cons­truçom de um par­ti­do uni­ta­ris­ta espanhol basea­do no ódio. O dela é um um par­ti­do de cor­te fas­cis­ta, que nom per­mi­te que nin­guém lhe faga som­bra. Se Hitler eli­mi­nou sem con­tem­plaçons os seus rivais inter­nos na noi­te das facas lon­gas, a ex-diri­gen­te do PSOE pur­gou Sosa Wag­ner, convertendo‑o da noi­te para o dia no seu par­ti­cu­lar Ernst Röhm.

Três exem­plos dís­pa­res, mas que con­tri­buem para escla­re­cer a neces­sá­ria des­con­fia­nça sobre os novos mode­los orga­ni­za­ti­vos que a bur­gue­sia quer impor no movi­men­to popu­lar. E que @s comu­nis­tas deve­mos com­ba­ter sem trégua.

Nom nos dei­xe­mos mani­pu­lar, por­que o segun­do pas­so é renun­ciar ao pro­gra­ma e obje­ti­vos pro­cla­ma­dos. Bei­ras leva dous anos faci­li­tan­do na Gali­za a recom­po­siçom da enfra­que­ci­da social-demo­cra­cia espanho­la com o seu pac­to com a IU nega­do­ra da nos­sa naçom e dos direi­tos do nos­so povo.

E Pablo Igle­sias ence­nou exata­men­te 40 anos depois um novo Con­gres­so de Sures­nes, no qual o due­to Feli­pe González/​Alfonso Gue­rra pur­gou o PSOE repu­bli­cano e rup­tu­ris­ta. Pode­mos nom pas­sa de ser a quar­ta pata que neces­si­ta o capi­ta­lis­mo his­pano. O fer­vor espanho­lis­ta pro­cla­ma­do, a vocaçom de ocu­par a cen­tra­li­da­de polí­ti­ca, e a “sua­vi­zaçom” do já de por si des­ca­fei­na­do pro­gra­ma elei­to­ral com que con­co­rreu às euro­peias de maio, per­mi­tem aler­tar de que, sem dúvi­da, mas tam­bém entre per­ma­nen­tes con­tra­diçons, vai con­tri­buir para rege­ne­rar o sis­te­ma que fal­sa­men­te afir­ma combater.

Umha vez mais, nós ao nosso!

Gali­za, 25 de outu­bro de 2014

Artikulua gustoko al duzu? / ¿Te ha gustado este artículo?

Twitter
Facebook
Telegram

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *