[Gal/​Cast] Casi recien sali­do de la cár­cel, Gali­za­li­vre entre­vis­ta a Miguel Nicolás

Gale­go

Depois de per­co­rrer as cadeias da Lama (Pon­te Vedra), Villa­bo­na (Astu­ries) e Zue­ra (Zara­go­za), o dia 2 de maio de 2012 ficou livre à espe­ra de jul­ga­men­to e após o paga­men­to de 3.000 euros. Con­ver­sa­mos com ele da vol­ta à sua cida­de, da repres­som, das suas vivên­cias nes­tes 16 meses de dis­per­som e do futu­ro. A maqui­na­ria de cas­ti­go do Esta­do nom só nom ven­ceu o áni­mo des­te jovem ele­tri­cis­ta do sul da Gali­za, senom que res­pon­de sem voz rota, des­de a dig­ni­da­de pele­ja­da, e com mais áni­mos sublinhan­do que «só res­ta a opçom de luitar».

Que impli­cou para ti o teu encarceramento?

Fôrom mui­tas cou­sas. Em pri­mei­ro lugar, olhar como todo é sobre­di­men­sio­na­do, como é apli­ca­da umha polí­ti­ca de excep­cio­na­li­da­de sem razom de ser. Den­tro da cadeia, tam­bém com­pro­vei o tra­to que é rece­bi­do, ten­tam con­ta­giar a degra­daçom do pró­prio sis­te­ma. Vim a ver­da­dei­ra face des­te Esta­do: a alie­naçom, a repres­som, a humilhaçom que ten­tam impor às pes­soas presas.

Visua­li­zei o que era a injus­tiça e foi um ano e pico de apren­di­za­gem. Foi um ano de repres­som e cas­ti­go, mas ten­tei assu­mi-lo dou­tro modo.

Sen­tias den­tro a soli­da­rie­da­de? Fôrom mui­tas as mos­tras de apoio? Como vivias essa pri­vaçom de liberdade?

Foi mui duro, mas às vezes tam­bém emo­cio­nan­te. Cho­rei várias vezes ao olhar tan­ta car­ta, tan­ta preo­cu­paçom, tan­to de gen­te ache­ga­da como de gen­te que nem conhe­cia. Deu-me moi­ta for­ta­le­za, por­que sen­tia que nom esta­va só e isso foi mui impor­tan­te. Pas­sa­ria todo o tem­po agra­de­cen­do esse carinho, por­que foi o prin­ci­pal motor que me man­ti­vo e com que me defen­dim na dis­tán­cia bai­xo os muros. Tam­bém que­ro salien­tar que ter comi­go todos os meses o Novas da Gali­za, foi para mim como umha jane­la de ar fres­co, graças a vós podia saber algo do que esta­va a pas­sar no país.

Como con­ti­nua o vos­so pro­ces­so judicial?

Temos que aguar­dar a que che­gue o juí­zo. Des­de o começo des­ta ope­raçom apli­cá­rom con­tra nós medi­das mui gra­ves, de excep­cio­na­li­da­de pró­pria da Audiên­cia Nacio­nal, fomos pri­va­dos da pre­su­nçom de inocên­cia, e nom sabe­mos que é o que nos aguar­da. Está cla­ro que todo este pro­ces­so é polí­ti­co e está basea­do no inter­es­se de ame­dron­tar a socie­da­de e que nin­guém se mova. Nom esta­mos a rece­ber nem um tra­to jus­to, nem pro­por­cio­nal segun­do o que somos acu­sa­dos. Aguar­da­mos que non con­si­gam o seu obje­ti­vo, e ain­da que quei­ram impor-nos medi­das exem­pla­ri­zan­tes, a gen­te tem que estar nas ruas e defen­der os seus direi­tos sem medo.

Qual é a situaçom em que se encon­tra Tel­mo Varela?

Pois de novo tenho que inci­dir no injus­to que é o nos­so caso e, sobre­to­do, que ele con­ti­nue em Topas (Sala­man­ca) a cen­tos de qui­ló­me­tros da sua famí­lia. Con­ti­nua dis­per­sa­do e eu non enten­do por­que ele nom está de vol­ta aquí comi­go, livre e aguar­dan­do a data do juí­zo, recu­pe­ran­do o pul­so à vida. Eu só espe­ro que poda sair quan­to antes.

Só levas uns dias fora, mas como encon­tra­che o país e o seu contexto?

Ain­da estou ate­rran­do, mas vejo que a situaçom está mui­to pior. O des­em­pre­go é altís­si­mo, a refor­ma labo­ral é mui agres­si­va, estám a falar de copa­ga­men­to na sani­da­de, cor­tes no ensino… Tam­bém sei que está a haver mui­ta gen­te nas ruas em con­tra des­tas medi­das, mas mes­mo assim esta­mos numha situaçom de ameaças mui for­tes aos nos­sos direi­tos. Há que luitar.

Que pro­je­tos tés em mente?

O meu envol­vi­men­to e o meu tra­balho no mun­do labo­ral vai con­ti­nuar a ser o mais impor­tan­te para mim, sem­pre vai ser prio­ri­tá­ria. Que­ro vol­tar tra­balhar no metal e reto­mar o dia a dia. Ago­ra creio que temos que estar nas ruas a cada pou­co e, evi­den­te­men­te, con­ti­nua­rei a par­ti­ci­par no que puder. O cam­po da soli­da­rie­da­de com as pes­soas pre­sas tam­bém me pare­ce mui impor­tan­te e, em con­cre­to, esta­rei jun­to ao res­to de com­panhei­ras e com­panhei­ros, dan­do a batalha pola liber­da­de de Tel­mo e do res­to dos pre­sos polí­ti­cos gale­gos que, para mim, som a maior mos­tra de dig­ni­da­de do nos­so povo

Cas­te­llano

Des­pués de reco­rrer las pri­sio­nes de A Lama (Pon­te Vedra), Villa­bo­na (Astu­ries) y Zue­ra (Zara­go­za), el día 2 de mayo de 2012 que­dó libre y a espe­ra de jui­cio tras haber paga­do 3.000 euros. Con­ver­sa­mos con él de vuel­ta a su ciu­dad, de la repre­sión, de sus viven­cias en estes 16 meses de dis­per­sión y del futu­ro. La maqui­na­ria de cas­ti­go del Esta­do no sólo no ha ven­ci­do el áni­mo de este joven elec­tri­cis­ta del sur de Gali­za, sino que res­pon­de sin voz rota, des­de la dig­ni­dad pelea­da, y con más áni­mos sub­ra­yan­do que “sólo que­da la opción de luchar”.

¿Que impli­có para ti tu encarcelamiento?

Han sido muchas cosas. En pri­mer lugar, ver como todo es sobre­di­men­sio­na­do, como es apli­ca­da una polí­ti­ca de excep­cio­na­li­dad sin razón de ser. Den­tro de la cár­cel, tam­bién com­pro­bé el tra­to que se reci­be, inten­tan con­ta­giar la degra­da­ción del pro­pio sis­te­ma. He vis­to la ver­da­de­ra cara de este Esta­do: la alie­na­ción, la repre­sión, la humi­lla­ción que inten­tan impo­ner a las per­so­nas presas.
Visua­li­cé lo que era la injus­ti­cia y fue un año y pico de apren­di­za­je. Fue un año de re pre­sión y cas­ti­go, pero inten­té asu­mir­lo de otro modo.

Sen­tías den­tro la soli­da­ri­dad? ¿Fue­ron muchas las mues­tras de apo­yo? ¿ Como vivías esa pri­va­ción de libertad?

Ha sido muy duro, pero a veces tam­bién emo­cio­nan­te. Llo­ré varias veces al mirar tan­ta car­ta, tan­ta preo­cu­pa­ción, tan­to de gen­te cer­ca­na como de gen­te que ni cono­cía. Me ha dado mucha for­ta­le­za, por­que sen­tía que no esta­ba sólo y eso fue muy impor­tan­te. Pasa­ría todo el tiem­po agra­de­cien­do ese cari­ño, por­que fue el prin­ci­pal motor que me man­tu­vo y con que me defen­día en la dis­tan­cia bajo los muros. Tam­bién quie­ro des­ta­car que tener con­mi­go todos los meses el Novas da Gali­za, fue para mi como una ven­ta­na de aire fres­co, gra­cias a voso­tros podía saber algo de lo que esta­ba pasan­do en el país.

¿Como con­ti­núa vues­tro pro­ce­so judicial ?

Tene­mos que espe­rar a que lle­gue el jui­cio. Des­de el comien­zo de esta ope­ra­ción apli­ca­ron con­tra noso­tros medi­das muy gra­ves, de excep­cio­na­li­dad pro­pia de la Audien­cia Nacio­nal, fui­mos pri­va­dos de la pre­sun­ción de ino­cen­cia, y no sabe­mos que es lo que nos espe­ra. Está cla­ro que todo este pro­ce­so es polí­ti­co y está basa­do en el inte­rés de ame­dren­tar a la socie­dad y que nadie se mue­va. No esta­mos a reci­bir ni un tra­to jus­to, ni pro­por­cio­nal, con­for­me a la acu­sa­ción. Espe­ra­mos que no con­si­gan su obje­ti­vo, y aún que quie­ran impo­ner­nos medi­das ejem­pla­ri­zan­tes, la gen­te tie­ne que salir a la calle y defen­der sus dere­chos sin miedo.

¿Cuál es la situa­ción en que se encuen­tra Tel­mo Varela? 
Pues de nue­vo ten­go que inci­dir en lo injus­to que es nues­tro caso y, sobre todo, que él con­ti­núe en Topas (Sala­man­ca) a cien­tos de qui­ló­me­tros de su fami­lia. Con­ti­núa dis­per­sa­do y yo no entien­do por­que él no está de vuel­ta aquí con­mi­go, libre y espe­ran­do la fecha del jui­cio, recu­pe­ran­do el pul­so a la vida. Yo, sólo espe­ro que pue­da salir cuan­to antes.

¿Sólo lle­vas unos días fue­ra, pero como encon­tras­te el país y su contexto?

Aún estoy ate­rri­zan­do, pero veo que la situa­ción está mucho peor. El des­em­pleo es altí­si­mo, la refor­ma labo­ral es muy agre­si­va, están hablan­do de co-pago en sani­dad, recor­tes en educación…También sé que cada vez hay más gen­te en las calles en con­tra de estas medi­das, pero aún así esta­mos en una situa­ción de ame­na­zas muy fuer­tes a nues­tros dere­chos. Hay que luchar.

¿Qué pro­yec­tos tie­nes en mente?

Mi com­pro­mi­so y mi tra­ba­jo en el mun­do labo­ral va a con­ti­nuar sien­do el más impor­tan­te para mi, siem­pre va a ser prio­ri­ta­rio. Quie­ro tra­ba­jar de nue­vo en el metal y reto­mar el día a día. Aho­ra creo que tene­mos que estar en las calles cada poco y, evi­den­te­men­te, con­ti­nua­ré a par­ti­ci­par en lo que pue­da. El cam­po de la soli­da­ri­dad con las per­so­nas pre­sas tam­bién me pare­ce muy impor­tan­te y, en con­cre­to, esta­ré jun­to al res­to de com­pa­ñe­ras y com­pa­ñe­ros, dan­do la bata­lla por la liber­tad de Tel­mo y del res­to de pre­sos polí­ti­cos gale­gos que, para mi, son la mayor mues­tra de dig­ni­dad de nues­tro pueblo.

Artikulua gustoko al duzu? / ¿Te ha gustado este artículo?

Twitter
Facebook
Telegram

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *