Non dago ELA? – Flo­ren Aoiz

ELA sin­di­ka­tuak 1997an, non eta Ger­ni­kan, Esta­tu­tua­ren agor­pe­na­ren ingu­ru­ko alda­rri­ka­pen solem­nea egin zuen. Ongi dakit, nihaur ber­tan nen­goe­la­ko. Han­dik egun gutxi­ta­ra, kar­tze­lan sar­tu nin­du­ten, bes­te mahai­ki­dee­kin bate­ra, bai­na atxi­lo­tu aurre­tik eman nuen azken pren­tsau­rre­koa ELA­ren egoitza batean izan zen. Jakin bada­kit ELAk urrats ausar­tak egin ditue­la eta haren ekar­pe­na bizi­ki eman­ko­rra izan dela azken urteo­ta­ko ibil­bi­dean. Nabar­me­na da, bes­tal­de, EAJ­re­ki­ko izan duen urrun­tze joe­ra. Hala­ber, urrun gel­di­tu dira UGT eta CCOO­re­kin bate­ra ibil­tzen zen garaiak. Azken erre­for­ma neo­li­be­ra­lei aurre egin die ELAK LABe­kin nahiz bes­te sin­di­ka­tu aurre­ra­koie­kin, espai­niar buro­kra­zia sin­di­ka­lek ez bezala.

Ez dut, honen­bes­tez, ELA­ren kon­tra­ko inola­ko joe­ra­rik. Erres­pe­tu han­dia mere­zi dute­la­koan nago. Bai­na, horre­ga­tik hain zuzen ere, ez dut uler­tzen zer egi­ten ari diren orain­goan. Hobe esa­nik, zai­la egi­ten zait egi­ten ez dute­na­ren zer­ga­tia konprenitzea.

Aspal­di buka­tu zen hitz ede­rren teno­rea. Alda­rri­ka­pen solem­neak ongi dau­de, bai­na era­gi­le guzien kon­pro­mi­so argi eta ausar­tak behar dira orain. Urratsak, mobi­li­za­zioak, akor­dioak, eki­me­nak, pro­po­sa­me­nak, bide berriak… Hauek guziak gau­zatzen ari dira dagoe­ne­ko, bai­na, esan­gu­ratsu­ki, kasu gehie­ne­tan ELA­ren par­te har­tze­rik gabe!

Zer­ga­tik? Teo­rian, ELAk aspal­di eskatzen zuen egoe­ran gau­de. ELAk eskatzen zion urrat­sa egin du ETAk. ELAk elkar­la­ne­ra­ko ozto­po nagu­sitzat jotzen zitue­nak des­ager­tu­ta edo des­ager­tze­ko bidean dau­de. Urrats berrie­ta­ra­ko auke­ra inoiz baino erra­za­goa da. Inoiz baino jen­dar­te pre­sio han­dia­go eta zaba­la­goa dago indar bil­ke­ta­ren alde, bai­ta ELA­ki­deen artean ere. Berriz, aitza­kiak nagu­sitzen dira eta ELA­ren sina­du­ra­ren fal­ta dei­ga­rri bihur­tzen da jen­de askorendako.

Indar bil­ke­tak denon aha­le­gi­nak eskatzen ditu. Urtee­ta­ko isto­rio itsu­siak gain­di­tu behar dira, nork berea­ri etsi gabe. Nor­ta­sun ikur berriak sor­tu, zabal­du eta erro­tu behar dira eta batzuek bel­du­rrez ikus­ten ahal dute hau dena, zer­bait gal­du­ko dute­la­koan edo. ELA lider­go jarre­ran dago lan­gi­le mugi­men­duan. Bil­du dituen zaleen kopu­rua izu­ga­rria da. Ibil­bi­de luzea egin du, ongi sus­trai­tu­ta­ko egi­tu­ra, mezu eta zuzen­da­ritza ditue­la­rik. Ez dute, nik daki­da­nez, inola­ko bar­ne kri­si­rik. Pen­tsa­tu nahi dut EAJk ELA­ren­gan izan deza­keen era­gi­na muga­tua dela, ira­ga­ne­ko garai batzue­tan ez beza­la. Non dago, orduan, ara­zoa? Non, gain­di­tu ezi­ne­ko ozto­poa? Non urratsak gala­raz­ten dituen arra­zoia, ELA­ren zuzen­da­ritzan? Hau da, boron­da­tean datza auzia? Zuzen esan deza­dan, ez dute urrats gehia­go egin nahi?

Mahai gai­nean jarri dituz­ten arra­zoiak, egia esan, aitza­kiak dira, batez ere. Bes­teen­gan jarri nahi dute beren ausar­dia eza­ren ardu­ra. Nekez gain­di­tu­ko dugu gaur egun­go egoe­ra era­gi­le guziek hori­xe bera egi­ten bal­din badu­te. Ongi dago bes­teek egi­ten dute­na eta egi­ten ez dute­na azter­tzea edo­ta kri­ti­katzea, bai­na hone­kin bate­ra, nork bere burua ere azter­tu behar du.

Zori­gaitzez, uste dut ELAk ezin due­la «auto­az­ter­ke­ta» hau gain­di­tu. Jaki­na, bizi­ki gus­ta­tu­ko litzai­da­ke oker ego­tea eta las­ter idatzi ditu­dan hitzak iren­tsi behar iza­tea. Hala bedi!